Adım Koray, Mersinliyim. Anne babanın erken ayrılması ve annemin memuriyeti yüzünden birçok şehir değiştirdim küçüklüğümden beri. O nedenle de çocukluk arkadaşım, hala görüştüğüm insanlar hiç yok. Sadece liseden birkaç kişi var. Sanırım birazda bunun etkisiyle hep yalnız kalmayı tercih ettim, bundan keyif aldım. Ancak ben istemeden de olsa etrafım birçok arkadaşla doluyor. Çok çabuk arkadaş edinebiliyorum ama ben istediğimden değil, söylendiğine göre çok sıcakkanlıymışım. Hayatımda çok az insan istiyorum, hatta mümkünse olmasın. Arkadaşların ve çevrenin insanı güçsüzleştirdiğine, kişiye kısıtlama getirdiğine inanıyorum. Güçsüz insanlardan nefret ediyorum. Kendimi bazen çok güçlü bazense dünyanın en güçsüz insanı olarak görüyorum. Her iki durumumdan da nefret ediyorum. Yaşayacağım şehri Türkiye'de bulamadım diye düşünürken İzmir'e geldim. Burası, benim açımdan, ülkenin en yaşanılabilir yeri. Über bir yer demiyorum ama kötünün iyisi işte.
Şu an Ege Üniversitesi'nde Tarih bölümü okuyorum. 21 yaşındayım. Hacettepe Odyoloji'yi, garanti bir meslek olacak bölümü bıraktım. Çok kişi benle daga geçti, ailem bana kin kustu ama insanın geleceğiyle ilgili karar verirken sadece kendini dinlemesi gerektiğini düşünüyorum. Evet absürd oldu, sayısal bir bölümden sözelin dibine gelmek ama yine de pişman değilim. İlerde aç kalacak bir kişi burada tanıttığım kişi ancak istediği işi yapacak bir insan aynı zamanda
Geleceğimle ilgili hep çelişkilere düşüyorum. Bazen bir aile kurma hayali bazense erken ölme düşüncelerim var. Kısaca kararsız biriyim
Hayatımda spor, müzik, kızlar konusunu tek kelimeyle özetleyebilirim, beni bu konularda tanıtan en iyi cümle; 'her şeyi yarıda bıraktım.' Bazen onlar beni bıraksa da olsun bu cümle iyi
Tatmin olana kadar yaptım ne yaptıysam sonrasında bıraktım, şu aralar aradığım şey hayatımı adayacağım bir şey bulmak.