Genel Sohbet

[Mithyxila]

Nasıl baktığına bağlıdır. Aslında çok geniş bir felsefeye çıkar. Çünkü böyle bir bakış açının pratikteki yorumu nedir ? Bu düşünsel ve fiziksel eylemlerinin sonucunda amacına hizmet edebildi mi ? gibi bir sürü sorulardan ele alabiliriz. Örneğin; mutsuzluktan mutluluk duyan kişi; kıskançlık olgusuyla da, tecrübe edinme olgusuyla da, başa çıkma olgusuyla da karşımıza çıkabilir. Bir nevi boşluğu doldurma diyebiliriz. Mutsuzluktan mutluluk duyuyorsa bu kişi; ilk başta olgusunu yalanlar üzerine kurmamalı. Eğer kurarsa yeni yalanlar kurmak zorunda kalacaktır. Tabii doğru bildiği de yalan çıkma olasılığını da düşünmeli.

Şu an bu durumun pratiğine kafa yoracak zihinsel güce sahip değilim, bu dediğini cevaplayamam o yüzden, üzgünüm

mutsuzluktan mutluluk duymak

Mutluluktan mutsuzluk duyan insanların varlığını konusabilir miyiz

 

[Bavs]

Mutsuzluktan mutlu olan insanlar gerçekten varlar. Bu melankolik duygudurumunu, konfor alanları hâline getirmiş oluyorlar. Diğer negatif olgularla hangi noktada bağdaştırdığını anlayamadım ama. Kendini daha iyi ifade eder misin?

mutsuzluktan mutlu olma diye bir şey yok alısma var. kabuğa çekilme var. kabuğa çekilmek konforlu olsa da mutluluk değil kesinlikle -bence-

 

[Bavs]

Şu an bu durumun pratiğine kafa yoracak zihinsel güce sahip değilim, bu dediğini cevaplayamam o yüzden, üzgünüm


Mutluluktan mutsuzluk duyan insanların varlığını konusabilir miyiz

o nasıl oluyormus

 

[Berkay]

mutsuzluktan mutlu olma diye bir şey yok alısma var. kabuğa çekilme var. kabuğa çekilmek konforlu olsa da mutluluk değil kesinlikle -bence-

Mutluluğu tanımlamak gerekir, şu an tartışmanın sürdüğü terminoloji çok sezgisel. Mutsuzluktan mutlu olmak diye bir şey yapısı gereği imkânsız oluyor zaten. Mutluluğu, salt ekstazik bir bağlamdan yorumlarsak melankolikliğin kronik doğasına tezat yaratıyor.

Fakat mutlu insanı, arzuları/talepleri yerine gelmiş bir insan olarak tanımlarsak (TDK); melankoliyi konfor alanı hâline getirmiş insanların self-sabotaging zihniyeti, konvansiyonel arzuların karşılanmamasını öngörüyor olduğundan bir noktada arzuları gerçekleşiyor denebilir. Kronik yapısının getirdiği alışma hâli de huzura bağlanıyor en sonunda. Patolojik bir vaka tabii bu. İnsanın umudunu yitirmemesi gerekir.

 

[Bavs]

Mutluluğu tanımlamak gerekir, şu an tartışmanın sürdüğü terminoloji çok sezgisel. Mutsuzluktan mutlu olmak diye bir şey yapısı gereği imkânsız oluyor zaten. Mutluluğu, salt ekstazik bir bağlamdan yorumlarsak melankolikliğin kronik doğasına tezat yaratıyor.

Fakat mutlu insanı, arzuları/talepleri yerine gelmiş bir insan olarak tanımlarsak (TDK); melankoliyi konfor alanı hâline getirmiş insanların self-sabotaging zihniyeti, konvansiyonel arzuların karşılanmamasını öngörüyor olduğundan bir noktada arzuları gerçekleşiyor denebilir. Kronik yapısının getirdiği alışma hâli de huzura bağlanıyor en sonunda. Patolojik bir vaka tabii bu. İnsanın umudunu yitirmemesi gerekir.

dediğin şey de yine mutluluk değildir ki . hayatta kalmaktır.

 

[Mithyxila]

o nasıl oluyormus

idealar dünyasında oluyor

İnsanın umudunu yitirmemesi gerekir.

Mutluluk umutsuzlukta yatıyor, umudun olduğu her alanda bir mutsuzluk yatacaktır birkaç kere bunu senle konuştuk, fazla ciddiye alma bu mesajı ;'t

 

[Kuroashi no Sanji]

Mutsuzluktan mutlu olan insanlar gerçekten varlar. Bu melankolik duygudurumunu, konfor alanları hâline getirmiş oluyorlar. Diğer negatif olgularla hangi noktada bağdaştırdığını anlayamadım ama. Kendini daha iyi ifade eder misin?

Yazdığım şeyler genel. Zaten ilk anladığımı yazdım. Belki yanlış anlamış olabilirim.

 

[Kuroashi no Sanji]

dediğin şey de yine mutluluk değildir ki . hayatta kalmaktır.

Bazen ilahi bir beklentiyle yaşayan; bu dünyada mutsuzum ama öldükten sonra mutlu olacağım kafasında insan tipi var. Hatta yaşadığı mutsuzluk yeterli olmayacak ki; kendisine zarar vererek tanrıya daha da yaklaşabileceğini düşünen inanışlar var.

 

[Bavs]

Bazen ilahi bir beklentiyle yaşayan; bu dünyada mutsuzum ama öldükten sonra mutlu olacağım kafasında insan tipi var. Hatta yaşadığı mutsuzluk yeterli olmayacak ki; kendisine zarar vererek tanrıya daha da yaklaşabileceğini düşünen inanışlar var.

çok uçuk örnek

 

[Berkay]

dediğin şey de yine mutluluk değildir ki . hayatta kalmaktır.

Yani tanımla desek herkes farklı tanımlar mutluluğu ama geleneksel algının mutluluğun daha kısa süreli bir duygu olduğu yönünde olduğuna katılıyorum.

Dilbilimsel veya felsefi yaklaşmaktan ziyade, biraz daha bilimsel yaklaşırsak daha net olabilir meseleye. Vücudun ödül mekanizması olan dopamin genelde mutlulukla ilişkilendirilen dört hormondan biridir. Düzenli mutsuzluk hâlini, konfor alanı hâline getirmiş insanlar; bu mutsuzluk yaratan olaylar neticesinde dopamin salgılayabiliyorlar. Birnevi bağımlılık. Buna günümüzden en güzel örnek toksik ilişkiler. Kişiyi ne kadar mutsuz etse de dalgalı ilişki hâli insanı dopamin doruklarına ulaştırıyor. Sağlıklı bir ilişkide buna rastlamak daha güç, daha ziyade huzurla ilişkilendirilen bir hormon olan serotonin salgılatmaya eğilimli oluyor o tarz ilişkiler sanırım.

Bunun yanında insanların melankolik müzikler dinlemesinin, dram filmleri izlemesinin sebebi de bu tarz içeriklerin oksitosin ve endorfin (kalan 2 mutluluk hormonu) salgılatmasıdır.

Bir anime forumunda, 5 dakika içinde; mutluluğu, mutsuzluğu tanımlamak pek mümkün değil. Mevzubahis hormonlara direkt mutluluk hormonu demek de doğru değil zaten. Yalnız, kavramların geleneksel kullanımları üzerinden bir argüman kurulursa: "mutsuzluğundan mutlu olan insanlar var" denebilir gibi duruyor.