Uykusuz Kalma Rekorunuz

uykusuz kalmaktan cok uyuma rekorum vardir insani ihtiyaclar icin araliklarla 15-16 saat vardir

Solid bi işe yarasaymış keşke lan üzüldüm bak şimdi

35 saat gibi birşeydi ama bana normal bir gün gibi hissettirdi.

35 saat. Herkese karşı "ya bir susun artık ya" hissiyatı, taş olsa kıvrılır yatarım durumundaydım yani.

Seminer için iki günlük bir kampa katılmıştım görevli olarak ve 36-38 saat uyanık kalmıştım. Ne yorgunluk hissetmiştim ne de zihinsel bir eksiklik. Ruhen gayet canlıydım, hafızam normaldi, odaklanmada hiç bir sorun yaşamadım. Kamp bittikten sonra 7 saatlik bir uykudan sonra normal hayatıma dönmüştüm. Ne iyi ne kötü bir etkisi olmadı yani, gayet normaldi.
Ama kamp devam ederken bulduğum birkaç saatlik boş vaktimde uyumaya çalışıp uyuyamamıştım.

fazla uyuyup napacaz zaten ben 7-8 saat uyuyom günde onda bile canım sıkılıyo 7 saat aynı yatakta yatmaktan.

Askerde 2 gün uyuyamamıştım daha doğrusu uyutmamışlardı.

50 saati geçmişti sanırım çok zor bi haftaydı artık ne gördüğümü ne duyduğumu algılayabiliyordum.Allah yaşatmasın bi daha ölüyor gibiydim en son oturduğum yerde uyuya kaldım.

Tam 36 saat hastahaneydim arkadaşın öldüğünü bile sanmıştım bayılıp kalmışım.

Biri 40 diğeri 50 saate yakın olmak üzere 2 defa burada bahsedebileceğim uykusuz geçirdiğim zamanlar oldu. İkisinde de aynı şeyleri yaşadım. Sanıyorum 25.saatten sonra uykusuzluğun etkilerini ciddi olarak hissetmeye başlıyorum, 25'e kadar diğer anlarımdan farklı değil hissettiklerim(belki fiziksel yorgunluk). Düzenli uykuyu seven biri değilim. Üst üste iki veya üç gün sabahın yedisinde veya öğlene doğru uyanmak güne moralsiz başlamama sebep oluyor. Bunu şunun için söyledim; uykularım düzensiz ve 20 saat uyumamak benim için bağımlılık kazandığım bir durum. Ancak dediğim gibi uykusuzluk kaldığım süre 25 saati geçerse algılama yeteneğim ve buna bağlı olarak hareketlerimde yavaşlama oluyor. Yazılanların hemen hemen hepsini okudum diğer arkadaşlarda olanların birçoğu bende de oldu, işte hafızada zayıflama, ne yaptığını bilmeme vs(Bunlardan daha önce bahsedildiği için bunları daha fazla açıklama gereği hissetmedim). Ancak yukarıda göremediğim ve kanaatimce en enteresanı ise sanki bedenimden ayrılmış gibi hissetmem. Burada ne kadar ve nasıl anlatacağım bilemiyorum ama sanki düşünme yetim ve ruhum, bedenimde ayrılıyor da kendimi yukarıdan bakıyor gibi hissediyorum. Sanırım somut örnek olarak garip Stv dizilerinden birini verebilirim; ismini hatırlamıyorum ama karakter öldükten sonra kendi cansız bedenine bakıyordu, bu ben miyim falan diyordu sonrada cennete mi cehenneme mi gideceğine karar veriliyordu. İşte oradaki baş karakter gibi oluyorum ara sıra gözlerimi aşağıya çeviriyorum kendi bedenimi kuşbakışı görebileceğimi umarak falan Roman yazarlarının kullandığı '3.kişinin ağzından anlatım' üslubundaki kahraman gibi, tam olarak ne hissetiğimden emin olamama durumu, şuursuzlaşma. Mesela O an biri bana yumruk atsa refleks gösterebileceğimden emin değilim, daha çok bir roman okurunun sevdiği bir karaktere zarar verilmesine göstereceği tepkiyi verebileceğimi tahmin ediyorum: küfrederim ama beni hiç kimse duymaz.