Yeni gow’da geçtikleri tarzdan ziyade çok basit kalması kötüydü. Düzgün bi aksiyon oyunu da değil souls tarzı oyun da değil. Arada kalmış ne olmak istediğine karar verememiş.
Kombat sırasında tuşların yarısı boştaydı işe yaramıyordu. Adamlar oyunu yaparken kombata fazla kafa yormamış. Kalitesi, baltanın ses efekti, animasyonların şahaneliği kurtarmış kombatı.
_________
Güç fantazisini bu tarz kamerayla sağlamaları çok zordu ve başaramadılar. Dmc ve eski gow’da bir sürü düşmanı yerden yere vurup şov yapıyorsun. Burda her taraftan düşman vermek imkansızdı. O yüzden önüne geleni hemen indirdiğin bişey yapmaları lazımdı onu da yapmadılar. Bi draugr’la uzun uzun uğraşan bi tanrı verdiler elimize.
Gow’da combo’dan ziyade yakalama hareketleri sağlıyordu güç fantazisini. Koca minatour’u havaya uçurup sonra havadayken tutup kafa atarak yere yapıştırma mümkündü. Kafasında yuvarlak tuşu çıkmasını beklemek gerekmiyordu yakalama hareketleri her zaman dövüşün bi parçasıydı. Son gow’daki gibi finisher dolana kadar sarsılamayan koca düşmanlarla dolu değildi oyun.
Bunu bozmaları kötü etkilemiş. Bi de hermes botları, helios kafası, apollo oku gibi itemler gitmiş. Yerine sabit ok atan Boy gelmiş. Çocuğun kontrolleri iyi de değil önce sen bi yere bakacaksın sonra çocuğa emir vereceksin. O durumda oku biz de atabiliriz zaten.
______
Güç fantazisinin kralları Dmc 5 ve doom eternal şuan. Özel hareketleri, barları, karakterin yıkıcılığını falan çok iyi dengelemişler. Yeni mekanikler uydurmuşlar.
gow’da ya bi Draugr’a 10 kere vurup indiriyorsun ya da bi runic attack’la 10 taneye tek atıp 40 saniye bekliyorsun. Saçma sapan bişey olmuş. Milattan kalma büyü sistemi, rage barı falan kullanmışlar.