[Tartışma] Çocuk Sahibi Olmak Mutluluk Getirir Mi ?

Neden istemediğimi az önce uçakta anladım.

Ekonomiyi bir kenara koyarsak bence mutluluk getirir fakat herkes çocuk sahibi olmamalı. Dayım geç bir yaşta evlendi ve biraz aceleci davrandı bu yüzden. Birbirlerini pek tanımadan evlendiler üstüne çok geçmeden çocuk sahibi oldular. Kavgaların bol olduğu bir evlilikleri var ve çocuklarda o kavgaların arasında kalıyor sürekli. Haliyle kötü etkileniyorlar. Çocuklar onlara ne kadar mutluluk getirdi tartışılır. Kolayca boşanamadıkları için günün sonunda daha bile kötü oldu denebilir. Buna benzer durumlarda bence çocuk sahibi olmak evliliği kesin kurtarır gibi bakmamak lazım.

Dattebayo..! dedi ki:

Maddi manevi çocuk sahibi olmaya hazır insanlara mutluluk pompalıyordur elbet de kalanı için biraz da olsa dillendiremedikleri bir pişmanlıktır büyük ihtimalle

Genişletmek için tıkla ...

Arap şeyhinin kızını alıp aylık 100 bin dolar boşanma nafakası alsam hiç pişmanlık yaşamam

Mutluluğun çocukla alakası olmadığı kanısındayım.

Allen dedi ki:

Toplum ve aile baskısından dolayı birçok insan istemeyerek çocuk yapıyor ve bu yükün altından kalkamıyor. Yük olarak demek istediğim şey ise ekonomik. Ekonomik zorluk yüzünden çocuk nasıl bir mutluluk getirebilir ki ? Toplum çocuğa ''evin bereketi, neşesi'' vb. birçok şey söylüyor. Ekonomik olarak bir ailenin durumu iyi olsun veya kötü olsun böyle olduğunu düşünmüyorum. Çocuk belli bir yaşa gelinceye kadar hep bir yüktür. Peki siz ne düşünüyorsunuz ?

Genişletmek için tıkla ...

Başlık çok güzelmiş öncelikle. Teşekkür ederim bu güzel başlığı forumumuza kattığın için.
Bişeyler yazmadan önce de başlığa atılan tüm postları tek tek okudum. Çok hoşuma gitti hepsi, herkesin emeğine sağlık.

Anladığım kadarı ile çok farklı motivasyonları ve şartları var insanların. Listeleyebildiklerimi yazayım: toplum baskısı, aile baskısı, ekonomik zorluk, yatırım (ileride bana baksın), akrabalara neşe getirdi, bize neşe getirdi, soy sürdürmek, bir birey yetiştirmek, toplum nezdinde saygınlık, hayatını adayacak bir şey, gülüşü yeter, sahiplenme, bağ, bencillik...

Benim için tek geçerli motivasyon sanırım soyumu sürdürmek.
Yani daha doğrusu şöyle anlatayım: yaşım 32. Bu soyumu sürdürme isteği bana bu yıl geldi, öncelikle onu söyleyeyim.
Her an herkes ölebilir zaten, bu bilgi okey. Böyle islami kafada falan konuşmuyorum, inançlı bi insan değilim. Ama mesela bi araba bana çarpabilir. Ben ölebilirim. Veya tinercinin biri çeker takar bıçağı sokakta.
Sanırım her gün haberlerde göre göre, okuya okuya sindirdim bu gerçeği yakın zamanda. Her an ölebilme ihtimalimi gerçekten, canı gönülden kabullendim diye düşünüyorum.
E şimdi bakıyorum, ailemin tek çocuğuyum. Sıralı ölüm şartlarında mirasım var ailemden gelecek. E benim kendi birikimlerim var. Ne olacak bunca şey?

Benim acil üremem lazım. Acil.