[Tartışma] Çocuk Sahibi Olmak Mutluluk Getirir Mi ?

[Mcgill]

Neden istemediğimi az önce uçakta anladım.

 

[Sodex]

Ekonomiyi bir kenara koyarsak bence mutluluk getirir fakat herkes çocuk sahibi olmamalı. Dayım geç bir yaşta evlendi ve biraz aceleci davrandı bu yüzden. Birbirlerini pek tanımadan evlendiler üstüne çok geçmeden çocuk sahibi oldular. Kavgaların bol olduğu bir evlilikleri var ve çocuklarda o kavgaların arasında kalıyor sürekli. Haliyle kötü etkileniyorlar. Çocuklar onlara ne kadar mutluluk getirdi tartışılır. Kolayca boşanamadıkları için günün sonunda daha bile kötü oldu denebilir. Buna benzer durumlarda bence çocuk sahibi olmak evliliği kesin kurtarır gibi bakmamak lazım.

 

[Mike]

Maddi manevi çocuk sahibi olmaya hazır insanlara mutluluk pompalıyordur elbet de kalanı için biraz da olsa dillendiremedikleri bir pişmanlıktır büyük ihtimalle

Arap şeyhinin kızını alıp aylık 100 bin dolar boşanma nafakası alsam hiç pişmanlık yaşamam

 

[zât-ı şâhâne]

Mutluluğun çocukla alakası olmadığı kanısındayım.

 

[Fisher Tiger]

Toplum ve aile baskısından dolayı birçok insan istemeyerek çocuk yapıyor ve bu yükün altından kalkamıyor. Yük olarak demek istediğim şey ise ekonomik. Ekonomik zorluk yüzünden çocuk nasıl bir mutluluk getirebilir ki ? Toplum çocuğa ''evin bereketi, neşesi'' vb. birçok şey söylüyor. Ekonomik olarak bir ailenin durumu iyi olsun veya kötü olsun böyle olduğunu düşünmüyorum. Çocuk belli bir yaşa gelinceye kadar hep bir yüktür. Peki siz ne düşünüyorsunuz ?

Başlık çok güzelmiş öncelikle. Teşekkür ederim bu güzel başlığı forumumuza kattığın için.
Bişeyler yazmadan önce de başlığa atılan tüm postları tek tek okudum. Çok hoşuma gitti hepsi, herkesin emeğine sağlık.

Anladığım kadarı ile çok farklı motivasyonları ve şartları var insanların. Listeleyebildiklerimi yazayım: toplum baskısı, aile baskısı, ekonomik zorluk, yatırım (ileride bana baksın), akrabalara neşe getirdi, bize neşe getirdi, soy sürdürmek, bir birey yetiştirmek, toplum nezdinde saygınlık, hayatını adayacak bir şey, gülüşü yeter, sahiplenme, bağ, bencillik...

Benim için tek geçerli motivasyon sanırım soyumu sürdürmek.
Yani daha doğrusu şöyle anlatayım: yaşım 32. Bu soyumu sürdürme isteği bana bu yıl geldi, öncelikle onu söyleyeyim.
Her an herkes ölebilir zaten, bu bilgi okey. Böyle islami kafada falan konuşmuyorum, inançlı bi insan değilim. Ama mesela bi araba bana çarpabilir. Ben ölebilirim. Veya tinercinin biri çeker takar bıçağı sokakta.
Sanırım her gün haberlerde göre göre, okuya okuya sindirdim bu gerçeği yakın zamanda. Her an ölebilme ihtimalimi gerçekten, canı gönülden kabullendim diye düşünüyorum.
E şimdi bakıyorum, ailemin tek çocuğuyum. Sıralı ölüm şartlarında mirasım var ailemden gelecek. E benim kendi birikimlerim var. Ne olacak bunca şey?

Benim acil üremem lazım. Acil.

 

[Arthur Pendragon]

Çocuk sahibi olmak için o çocuğa güzel hayat sunabilecek durumda olmak lazım olduğu kanısındayım,
Diğer taraftanda doğucak çocuğun hal hareket tavırlarıda bu neşe durumunu çok etkileyen bi unsur olur bence genelde aileler çocuklarının komik hareketlerine gülerler yada tipinin komikliğiyle felan eğlenirler yaşı büyüyüncede çocuklarıyla gurur duymak isterler.Ebeveyin ve çocuk arasında güven ve birbirlerine olan desteklerini birbirlerine hissettirmeleride ilerleyen zamanlarda çok önemli oluyor bu maddeler genel olarak bi ailenin seviceği çocuk standartları bunları karşılayan bi çocuk evin neşesini arttırır bence.

 

[Bogeyman]

3.dünya savaşı başlayacak bence bu dünyaya ağlayan bir yüz getirmek onun vicdanıyla uğraşmak yıpratır

 

[Disorder]

Ben 4 senelik evliyim biz evlenmeden once de karar vermistik yapmamak icin. Bu tip durumlar esler arasinda kararlastiriliyor. Cocuk yapmanin mecburiyet olmadigini, esim ve benim de ozgurce yasamamiz gereken bir hayata sahip oldugumuzu dusunduk. Simdi hic sikinti yasamadan istedigimizi yiyoruz, iciyoruz kafamiza eserse istedigimiz yere ucup gidiyoruz. Cok yorgunsak zaten ikimiz de cok calistigimiz icin aksam cayimizi icip erkenden yatiyoruz. Zaten diyeceksiniz ki cocuk varken de yapabilirsiniz bunlari. Hayir oyle olmuyor bunu soyleyenlere diyorum ki “kendi cocuklugunu dusun bu ulkede kac tane cocuk huzur dolu ortamda buyudu sence? istedigini yapabilecek durumda kac cocuk vardi?” Cocuk olsaydi bunlarin cogunu yapamazdik o rahatliga sahip olamazdik. Hayatin cok kisa oldugunun farkindayiz ve zor sartlardan gelen bireyler oldugumuzdan boyle bir karar aldik iyi ki de almisiz. Butun malvarligimizi birikimimizi zamaninda hic yapamadigimiz seyler icin, gezmek, gormek, yemek, icmek vb icin harciyoruz yarinlar icin sunu alalim su parayi birakalim derdimiz yok. Bu dunyada zaten yeterince sikinti var ustune bir cocuk daha yapip onu bu pis dunyada yasamaya mecbur birakmamak lazim.

 

[Trao]

Çocuk sahibi olunca yer yer mutlu yer yer mutsuz olursun. Sırf çocuğun oldu diye etrafta Sünger Bob gibi dolaşacak halin yok.

 

[Bavs]

Ben 4 senelik evliyim biz evlenmeden once de karar vermistik yapmamak icin. Bu tip durumlar esler arasinda kararlastiriliyor. Cocuk yapmanin mecburiyet olmadigini, esim ve benim de ozgurce yasamamiz gereken bir hayata sahip oldugumuzu dusunduk. Simdi hic sikinti yasamadan istedigimizi yiyoruz, iciyoruz kafamiza eserse istedigimiz yere ucup gidiyoruz. Cok yorgunsak zaten ikimiz de cok calistigimiz icin aksam cayimizi icip erkenden yatiyoruz. Zaten diyeceksiniz ki cocuk varken de yapabilirsiniz bunlari. Hayir oyle olmuyor bunu soyleyenlere diyorum ki “kendi cocuklugunu dusun bu ulkede kac tane cocuk huzur dolu ortamda buyudu sence? istedigini yapabilecek durumda kac cocuk vardi?” Cocuk olsaydi bunlarin cogunu yapamazdik o rahatliga sahip olamazdik. Hayatin cok kisa oldugunun farkindayiz ve zor sartlardan gelen bireyler oldugumuzdan boyle bir karar aldik iyi ki de almisiz. Butun malvarligimizi birikimimizi zamaninda hic yapamadigimiz seyler icin, gezmek, gormek, yemek, icmek vb icin harciyoruz yarinlar icin sunu alalim su parayi birakalim derdimiz yok. Bu dunyada zaten yeterince sikinti var ustune bir cocuk daha yapip onu bu pis dunyada yasamaya mecbur birakmamak lazim.

son cümle ile beraber klişelerle dolu bir yazı olmuş. bundan pişman değilim demek için ise çok erken. ya da 45-50 yaşında boşandığında bunu diyecek misin ya da başka senaryolar. cocuk yapıp çocuk yaptığım için pişmanım diyen insan denk gelmedim ben. tam tersini ise cok gördüm. kararına saygı duyuyorum ama burada ciddi bir uzun vade vs kısa vade takası olduğunu kabul etmek gerek.. her şey güllük gülistanlık gibi bir tercih değil.