Yine fazla korkunç sayılmasa da ve paranormal olup olmadığını bilmediğim bir anımı yazayım madem. İlk okul 3 veya 4. Sınıf zamanlarımda deli dürtmüş gibi arkadaşlarımla her sabah 7 gibi buluşur mahallenin kütüphanesine doğru koşardık. Orada kitap okur, bazen tv açarlardı onu izlerdik. Müdavimi gibi bir şey olmuştuk kütüphanenin. O zaman oturduğumuz evin oralarda her sokaktan diğerine ince uzun merdivenli aralar vardı. Oralar fazla kullanılmazdı çoğu zaman evlerin arka kısımlarına çıkıyordu bu aralar. Neyse işte yine sabahlardan birinde deli danalar gibi koşarken o aralardan birine girdik. Asla açıldığını görmediğim bir deponun yanından geçiyorduk. Deponun demir bir kapısı vardı ve dandik penceresinde tamamen tozla kaplanmış bir sineklik vardı yani kullanılmadığına eminim. Oradan geçerken pencereye fazlaca yaklaştığımda bir siluet "BANA YARDIM EDİNN" diye iğrenç bir sesle çığlık attı. Benim küçük beynimle yada hayal gücümle hatırladığım siluetin şekli ruh emicilere fazlasıyla benziyordu. Neyse o iğrenç sesi duyunca arkadaşlarımızla olduğumuz yere çakıldık. Birbirimize baktık bir süre, sonra çığlıklar atarak kaçtık uzaklaştık. Bir daha da girmedim o araya. Yazarken de tüylerim ürpererek yazdım şuan.
Bize biri şaka yapmış olma ihtimali var ama saat sabahın 7'si ve fazla kullanılmayan bir sokak orası. Ya da biri gerçekten de yardım istiyor olabilir ama şansına küssün çok korkunç olmasaydı.