Kelimenin Son Harfiyle Kelime Söyle

(ﻧﺎﺩﺍﻥ) sıf. ve i. (Fars. olumsuzluk bildiren nā- ve dān “bilen” ile nā-dān)
1. Câhil, bilmez, bilgisiz (kimse): Sükût etmek gibi âlemde nâdâna cevâb olmaz (Şefîî’den). Câhil ü nâdân ile ger edersen ülfeti / Yâ elinden yâ dilinden bir zarar eksik değil (Âşık Ömer). İlm ise maksad eğer ârif-i nefs ol Gālib / Kendini bilmeyen âdem gibi nâdân olmaz (Leskofçalı Gālib).
2. Sert ve gönül kırıcı, kaba (kimse), nobran: Nâdan elinden su içme âb-ı hayat olsa da (Atasözü). O nâdan zirzop adım atlatmaz, cânânımın yanından bir lahza bile ayrılmaz (Ahmed Vefik Paşa). Ama dersen ki o nâdânın nesine, ben de bilmem (Safiye Erol). Gāyet dik sözlü nâdan bir kadındır (Refî C. Ulunay).
● Nâdânî (ﻧﺎﺩﺍﻧﻰ) i. (Fars. mastariyet eki -і ile) Câhillik, bilmezlik, nobranlık, kabalık: Neşve-i irfânı dânâlar nâdânîden bulur / Acz ü hayret sâlike sermâye-i îkandır (Hersekli Ârif Hikmet).