Maâni (mananın çoğulu, manalar)
(ﻣﻌﺎﻧﻰ) i. (Ar. ma‘nā’nın çoğul şekli me‘ānі)
1. Mânâlar, anlamlar: Elfâz maânî için âyîne-i şandır / Elfâza bakılmaz mı diyorlar hezeyandır (Muallim Nâci).
2. eski edeb. Düzgün ve yerinde söz söyleme kurallarını öğreten belâgat ilminin sözün hâle uygunluğundan bahseden bölümü [Diğer iki bölümü bedî ve beyan’dır]: Her üçüne yâni maânî, bedî ve beyâna ilm-i belâgat denilirdi (İsmâil H. Uzunçarşılı).