Önceden saçmalayınca Coby'yi arkadaşını döverdi sus diye. Şimdi Bellamy ona vuruyor o bekliyor bak böyle abartılar var kabul ama genel olarak olması gerektiği gibi yine. Sadece Oda bazen abartıyor ve artık daha çok göze batıyor.
[Spoiler] Genel Tartışma
- Konbuyu başlatan Monkey D. Dragon
- Başlangıç tarihi
- Durum
İşte o Law-Bellamy olayı kurgunun yapay olduğu düşüncesine itiyor bizleri. Hepimiz biliyorduk ki Luffy Bellamy gereksiziyle uğraşırken Law ölmeyecekti. Ona rağmen orada gereksiz bir gerilim yaratmaya çalıştı Oda fakat yüzüne gözüne bulaştırdı.
Seri boyunca Luffy'ye sağlam sağlam kızdığım tek sahne orasıydı. Yarım saat önce karşılaşıp arkadaşımsın dediği eski düşmanından dolayı Law'ın başına gelmeyen şey kalmadı. Hayır hem sana vuramam, ölürsün ayağı çekiyor yarım saat, hem de en sonunda Allah ne verdiyse patlatıyor bir tane. "Lan madem ölmeyecekti ne diye o kadar dil döktün beyinsiz?" derler adama. :S
Size Luffy'yi daha kaç kez anlatmalıyım bilmiyorum. Bıkmam anlatmaktan herhalde. Şu konuştuğunuz sahne o kadar güzel, o kadar iyi tanımlıyor ki Luffy'yi. Mangaka resmen beni bilen anlar diyerek koca koca çizmiş en tepeye. Çok rasyonel baktığınız için orada sadece aptallığı görüyorsunuz. O aptallık değil, Luffy'nin kişiliğinin bir başka cümleyle özeti. Luffy, hep dediğim gibi, bir insan evladıdır, bir insan çocuğudur. Bir çocuğun en insani şekilde olması gerektiği gibidir, her hissini en derinine kadar yaşar. O çocuğun hislerini en çok yoğunlaştıran şey ise "Korsanlar Kralı" olma hayali. Korsanlar Kralı'nın ne demek olduğu hakkında bir fikri yok, gücü hakkında fikri yok, unvanı hakkında fikri yok, etkisi hakkında fikri yok, ünü hakkında fikri yok. Bildiği tek şey, Korsanlar Kralı'nın özgür olduğu, kimsenin ona karışamadığı, onu arkadaşlarından ayıramadığı. Büyük adam olmak dediğin ilk saydıklarımdadır; unvan sahibi olmak, söz geçirmek, korkulmak, saygı görmek vesaire vesaire. Bunlar hiçbiri Luffy'nin umurunda değil ve bunların ne olduğu hakkında emin ol ciddi bir kavrayışı da yok. Luffy çok basit bir insandır, çocuksudur, heyecan doludur, arzu doludur, sevgi doludur, neşe doludur. Düşünmez çok, hoşuna gider ve yapar. Jaya'da Chopper ona böcek mi korsanlar kralı olmak mı diye sorduğunda bu yüzden tereddütte kalmıştır, arkadaşlarından teki en ufak tehlikede olduğunda bu yüzden dünyaları karşısına almıştır çekinmeden.İşte shounen tarihinin en mantıksız ve aptal karakterine dönüştürdü mangaka.Birde utanmadan bunu çiziyor.Adamı bu şekilde korsanlar kralı yapacak yersen.
Valla MOP haklı.Bende eski luffyi özlüyorum.Tamam o zaman da saftı mallıkları vardı ama böyle değildi.Bir dozajı vardı neyin ne olduğunu da biliyordu.
Yine de her çocuk büyür zamanla. Luffy de bazen büyüyor ama zahirindeki çocuk asla kendini saklamıyor. Hani içindeki çocuk derler ya, bazen kendini gösterir tüm o olgunluğunun içinden. Luffy'nin içinde ise yetişkin var, bazen kendini gösterir tüm o çocukluğunun içinden.
+2
Luffy her zaman Luffy idi. Sadece siz büyüdünüz.
Mesela sen.Luffy'nin hangi sözü seni Luffy'nin değişeceğini düşünmeye itti
+3 Cizim olarak bir şeyler değişti. Diğer türlü pek fark goremiyorum. Şimdi rahatça ders çalışabilirim.
17 de hadi saf di da o kadar dovus hemde isim yapmis kisilerle,dunyanin kaderini degistiren savas,ustune 1 ton bilgi ki bunlari veren her daim yaninda bulunan nakamam dedigi ugruna hukumete kafa attigi kisi.Sen 19 oldun yeni dunya birikim falan hala bunu diyorsan salak sindir.Saflik bitti artik bir zahmette bitsin.Safliktan olgunluga gecis yapmadi salak liga gecis yapti.
Bu birazda insanımızdaki ilkler özeldir matığından geliyor bence.Gravity gibi psikiyatr'a gidin filan demeyeceğim merak etmeyin Ama bu bende de olan bişey.Mesela çocukluğumdan örnek vereyim.Beyblade.Çocukluğumda izlediğim Beyblade harika gelir bana.Ancak metal fusion mudur BeyWhellez midir nedir çok dandik gelir..Mesela Pokemon.Pokemon hala devam etmekte.2-3 sene önce Pokemona tekrar başladım sonra ilk kanto johto bölümlerini aştıktan sonra o eski samimiyeti.Bulamadığımı hissettim.Üstelik bu sadece seriye özgü değil içindeki karakterler bile o eski sevilesi hallerinden uzaklaşmış gibiydi.Ash Pikachu Brock filan.
Ama bu bende de olan bişey.Mesela çocukluğumdan örnek vereyim.Beyblade.Çocukluğumda izlediğim Beyblade harika gelir bana.Ancak metal fusion mudur BeyWhellez midir nedir çok dandik gelir..Mesela Pokemon.Pokemon hala devam etmekte.2-3 sene önce Pokemona tekrar başladım sonra ilk kanto johto bölümlerini aştıktan sonra o eski samimiyeti.Bulamadığımı hissettim.Üstelik bu sadece seriye özgü değil içindeki karakterler bile o eski sevilesi hallerinden uzaklaşmış gibiydi.Ash Pikachu Brock filan.Bence eski Pokemon'u ilk yeniyi izleyenlere izletsek eskiyi de severler, hatta daha çok bile sevebilirler.Bu birazda insanımızdaki ilkler özeldir matığından geliyor bence.Gravity gibi psikiyatr'a gidin filan demeyeceğim merak etmeyin
Ben sevmezler demiyorum.Sevemeyebilirler diyorum
Hem sevseler bile yeni pokemon her zaman daha özel kalır onlar için - Durum
Bu Konuya Bakmış Kullanıcılar (Üye: 0, Ziyaretçi: 10)
Korsanfan.com Her Hakkı Saklıdır. 2008-2023.
Tasarım Korsanfan V.6.0
Tasarım Korsanfan V.6.0
