Olum ya.Jiraiyanin ölümü hakkaten efsane idi ya.Tsunade tarafından sürekli red edildim,Arkadaşımı durduramadım,Ne ustamı nede ögrencimi koruyamadım.
Hep hokagelerden biri gibi ölmek istedim,onların yaptıklarının karşısında benim yaptıklarım önemsiz,değersiz şeylerdi. Başarısızlıkların sadece yetenek geliştiren şeyler olduğuna inanarak yaşamıştım... Buna karşılık bende başarısızlıklarımı unutturacak büyük şeyler başaracağıma yemin etmiştim.
Ve harikulade bir shinobi olarak ölecektim.En azından bu olmasını umduğum şeydi.Ama bu halimle benim hikayem bu şekilde son buluyor.
Pain'i yenip,Akatsuki'yi durdurarak Shinobi dünyasını büyük bir yıkımdan kurtaracağımı düşünmüştüm ama sonunda bu seçimimde de başarısız oldum.
Ne değersiz bir hikaye.
Şuraya bir +1Ero Senninin ölümü çok etkilemişti beni Narutonun ölümü duyması sonra bankda tek oturması.O müzikler çok etkileyiciydi ya.Naruto duygusallığı şarkıları cidden 3 büyüklerde en üst seviyedeydi bence.
Kesinlikle, yüzümden belli oluyor muBu bilgi seni heyecanlandırmışa benziyor.
İnsanın içine işliyor. Bunların atası aslında Muten Roshi sama.Olum ya.Jiraiyanin ölümü hakkaten efsane idi ya.
Bu japonlarda zaten bi sapık yaşlı fantezisi var önünde duramıyorlar.İnsanın içine işliyor. Bunların atası aslında Muten Roshi sama.
Reyizlerin hepsinin vefatı ayrı iyiydi. Neoyu koklayan Guinnesin Jirou görüp Neoyu yere çarpması, Midoranin taşa dönmesi, İçiryu, 99. Bölümdeydim eve gidince 100den devam edeyim.İchiryuu reyizin ölümü