İlkokul ortaokul zamanlarında tombiş bir çocuktum, bundan dolayı çok dalga geçerlerdi benimle, hergün birini döverdim bu yüzden.
Ama birgün dersteyiz, hoca çocuğun birini kaldırmış tahtada dövüyor.
O sırada tüm sınıf gülmekten çıldırıyo tabi bende dahil, o değilde ne manyakmışız.
Neyse ben gülerken tahtada dayak yiyen bebe ''sen gülme ulan ayı diye bağırdı'', tabi herkes yerlerde o an.
Normalde bundan utanmazdım, ama sevdiğim kızın önünde rezil olunca baya kötü oldum.
Bunu diyen bebe de gerizekalıydı biraz, 4. sınıfa kadar okuma yazma öğrenememiş.
Özel eğitim sınıfından gelmişti zaten, kafadaki tahtaların eksik olduğu sadece tipinden belliydi.
Ama intikamımı çok pis almıştım, baya sağlam dövdüm köftehoru.
Sonra babası geldi eyvah ben öldüm triplerine girdim, meğer babasıda kafa adammış kanka olduk, soda falan ısmarladı.
Ama dayağı haketmiş şerefsiz!