Eskiden çok kalay öfkelenir, çok kolay heyecanlanır çok kolay ağlardım. Duygu kontrolüm yoktu. Şimdi çok daha sakin olsam da hala daha heyecan yönetimi konusunda bocaladığım oluyor.
Özellikle lisedeyken deli gibi bir şeyler okurdum, yazardım, bir şeyler üretirdim. Şu an ne kafamı toplayıp da ne bir şey okuyabiliyorum ne bir şey yazabiliyorum ne de bir şey üretebiliyorum.
Kafamda çok kurardım her şeyi, onu bıraktım. Hayal kurmayı da bitirdi tabi bu.
Bir de eskiden daha zekiydim bence. Şu an bayaaa gerilemişim gibi hissediyorum.
Sigaradan nefret ederdim. Şu an içiyorum.
Sanırım hayatımda yaptığım en iyi değişiklik iştah kontrolü oldu. Ne zaman kötü bir şey yaşasam normal bir insanın yiyemeyeceği kadar çok fazla şeyi yer, sonra da zehirlenmedikçe kusamadığım için kendimi günlerce aç bırakırdım. Şimdi yediğim her şeyi kaydediyorum.