Beğenmedim ya.
Pfff.
Hele de sonu oldukça sinir bozucuydu.
Reyiz'in, hiç kimsenin, hatta anasının babasının bile umursamadığı prenses Hiyori için ağlaya ağlaya dolandığını ve bulamayınca gerçek bir samuray gibi seppuku yapmaya yeltendiğini görmek bana sahiden Edo hissini verdi.
Sonunda.
Sonunda samuray gördük.
Tilkinin, Gyukimaru görevini alıp senelerce devam ettirdiğini görmek de duygulandırdı.
O kadar.
Gerisini beğenmedim.
Şimotsuki beyinin Zoro'ya benzemesini de, Hiyori'nin babasının kılıcını, abisi dururken, yoldan geçen yabancıya vermesini de, Zoro'nun hala utanmadan Shusui'nin sahibi olduğunu söyleyebilmesini de...
Ben bir daha ne zaman Zoro'nun beğendiğim bir sahnesini göreceğim yahu.