Bölümde çok hoş ayrıntılar var.
Ebisu ve Yasu sahnelerinin uzatılıp vurgulanması manidar. Çünkü azizlik (bizdeki evliyalık gibi bir şey) meselesinin bizde olmasa da Japonlarda bir karşılığı var. Bu sahneler sadece "Vay! Yasu ne büyük, ne aziz bir adammış, hikayede kilit rol oynayacaktır." dememiz için gösterilmiyor. Oda, bugünün Japon gençlerine selam yolluyor. Bugün Japonya'da en çok eksikliği duyulan ve teşvik edilen şeylerden bir tanesi "yaşlıların bakımı" meselesi. Tabi olay sadece bundan ibaret değil.
One Piece'te gördüğümüz başka bir azizi daha söyleyeyim size. Tıpkı Yasu gibi, tıpkı Dostoyevski'nin budalası Mişkin gibi, Roma filminin Cleo'su, Rohrwacher'in Lazzaro'su ya da Niçe'nin tabiriyle idiot (abdal) Hz. İsa gibi; gittiği yere can getiren, varlığıyla "ölü canları (Hyo'nun dediklerini hatırlayın)" dirilten birisi; Luffy.