Rand'ın trajediye çok yatkın bir hayatı vardı değerlendirilmedi. O beni çok üzdü, efsane olabilirdi bence. Min'i öldüreceği kısım mükemmeldi mesela öldürmedi. Bi babasını yere vurdu, bi Callandor'un azizliğine uğradı o kadar. Kendi eliyle başka hiç kimseye zarar vermedi. Bence gerçekten arada delirmeliydi. İnsanların ona karşı tavırlarına da hak verebilirdim o zaman. Zaman zaman bağırıp çağırdığı kısımlar oldu ama yetersizdi ki onlar da nedensiz değildi. Aynı şekilde güç gösterileri de yetersiz geldi. Choedan Kal ile okyanus ötesindeki Seanchan'ı yok etsin istiyordum, Aviendha ile oraya gittiklerinden beri hayalimdi savaşı onlara götürmesi, Ebou Dar'a niyetlendi sonra hiçbir şey yapmadı. Ejder asasını ne demeye taşıdı anlayan beri gelsin. Düşmanlarına karşı acımasız olmalıydı, kadınlar da dahil ve baştan itibaren. Finalde kesinlikle ölmeliydi. Melankolik melankolik dolandı hiçbir şey olmadı. Ne kendi öldü ne bi sevdiği. Blind Guardian'ın hakkını veremedi kısaca, her tansiyon yükseldiğinde açtım dinledim, belki de ondan tatmin olamamışımdır.
Mat, Rand ile birlikte seriyi taşıyan adamdı. Perrin'i hiç sevemedim.
Egwene'nin götü çok kalkıktı. Tutsakken tam sevdim diyordum mühürler benim kırdırtmam deyince gene tiksindim.
Elayne'in Andor milliyetçiliği saçmaydı. Sen bana yardım edersen Andorlular bana itaat etmez, Andorlular Seanchanlar gibi yaltaklanmaz vs. Seriyi uzattı boş yere.
Nynaeve ve Aviendha fena değildi, Jordan'ın kaleminden ötürü kötü geldiler. Perrin de öyle sanırım.
Min'i baştan sona sevdim.
Sevdiğim epeyce bi yan karakter vardı sayamam. En iyi olduğu konulardan biri buydu.
Ölümleri az buldum.
Salidar'da kötü durumlarına rağmen iktidar mücadelesi varken, Elaida'nın diktatörlüğü çok saçmaydı. Acah başlarının hepsi temsilcilerin büyük çoğunluğu kara olsa anlardım da öyle değildi.
Seanchanların ittifakı reddetmesi de saçmaydı. Ortada bi karanlık varlık varsa herkes ittifak yapar. Aynı saçmalık GoT'ta da vardı. Üstelik Tuon Mat'in karısıydı. Çok taviz verildi onlara karşı.
Aiellere karşı uluslar nasıl bir araya gelmiş onu da anlamadım. Seanchanlar dünyaları fethetti milletin haberi yok.
Rahvin meselesine hala kopuyorum. Mat'in duyduklarından adamın Terkedilmiş olduğu anlaşılıyordu. O an anlamasa bile Tear'a vardığında anlaması gerekirdi. İki kitap konunun ona gelmesini bekledim.
Terkedilmişler güzel işler yaptı ama savaşta patır patır döküldüler. Terkedilmişlere güçte denk hiç kimse olmasa daha güzel olurdu.
Asmodean ve İshamael'in ışığa dönmesini istiyordum.
Fain harcandı.
Taim de iş savaşmaya gelince hayalkırıklığı yarattı.
Valere Borusu Kara Ajah'ın eline nasıl düşmedi anlamadım. En son Fain ve Alviarin buluşmuştu sonrasını takip edemedim.
Sevanna=Hody Jones bıktırdı. Shaidolar bitmedi bi türlü en son Kıraç'a döndüler.
Verin efsaneydi, kimler kara diye önceden bakıp kurulmuştum daha çok şaşırdım o yüzden.
Sanderson Cadsuane'i hiç yazamamış.
Sınırboyluların kehanetleri, güneye inmeleri saçmaydı.
Finalde Karanlık Varlık'ı sonsuza kadar mı hapsetti sonraki dönüşe kadar mı anlamadım, yorumlardan baktım ona da. Yine delik açılacakmış zindana. Karanlık Varlık'ın bir kere kazanmasının yetecek olmasından sonra asla kazanamayacak olmasını öğrenmemiz Çark'ın dönüşünü anlamsız kıldı zaten. Sonsuza kadar mühürleyip bitirse daha uygun olurdu. Ya da gerçekten öldürseydi. İshamael'e bu sefer seninle değil efendinle savaşıcam dediği için artık savaşa son verecek zannettim. O yüzden İshamael de taraf değiştirebilir diye düşünmüştüm.
Son Savaş gelmeden önce Seanchan, Beyaz Kule, Salidar, Kara Kule, Rand, Terkedilmişler, Beyazcübbeler ve ülkeler arasında daha fazla savaş görmek isterdim.
Pat diye de final yaptı.
Genel bi tepki eksikliği vardı iletişimsizlikten kaynaklı. Önemli olayların duyulması hiç gaza getirici değildi.