Bu aralar üçüncü defa okuyorum ve hakikaten bu kitaptan ne kadar keyif almış olduğumu yeniden hatırladım. Tabii kitabın birkaç eksikliği de yok değil. Özellikle Jordan'ın kadın karakterleri konusundaki bazı eleştirilere katılıyorum. Aes sedai'lerin hepsinin birer tsundere olması Rand'ın romantik ilişkide bulunduğu kadınlarınsa pek olgun davranmaması beni her seferinde rahatsız ediyor açıkçası. Bence Cadsuane, Moriarine, Lanfear, Tuon gibi zeki ve güçlü kadın karakterlerden sonra Rand'ın çevresindeki özellikle romantik ilişkide bulunduğu kişiler çok zayıf kalıyor.
Mesela Elayne karakteri kitap boyunca kendine has bir kişilik özelliği sergilemiyor. Evet tam bir prenses karakteri ancak Verin bile bu Elayne'ye göre daha iyi işlenmiş kişiliği detaylandırılmış birisi. Aviendiah deseniz Egwene ve Elayne karışımı gibi. Bu kişiler özellike yukarıda saydığım Moriarine, Cadsuane gibi karakterlerin yanında aşırı sönükler. Yani rand sırf güzelliğine bakarak seçiyor bu karakterleri ve bu da onu sığ biri gibi gösteriyor. Örneğin Perrin'in karısı faile bile zeki ve altı dolu bir özgüvene sahip ancak yazar ne yazık ki Rand'ın romantik ilişkileri vasat kadınlarla yaşamasını istemiş. Bunun dışında kitaba bir eleştirim yok. Beni en çok sıkan bölümler Aes sedai entrikları oldu. Moriarine'nin ölümü ve geri dönüşüşü arasındaki kısmın çok uzun sürmesi de bir başka eksiğiydi bence kitabın. Sevdiğim bir karakterdi çünkü. Kısaca bazı eksikliklerine rağmen zaman çarkı en iyi epik fantezi eserlerinden biri. Bu türde birçok kitabı okumuş biri olarak yerinin doldurulacağını sanmam. Çünkü bu eser bir başka.
