Mangada güncele geldim nihayetinde. Serinin gidişatı zamanla üstünkörü bir hal alıyor. Derinlemesine işlense çok lezzetli hale gelecek karakterler hiç ediliyor. Ray aga yok ortada. Norman gizemli takılmaya ıkınırken basur olmuş bir ara. Emma’nın zorlama haykırışlarına, melül bakışlarına ama bizi iknaya çabalayan mükemmelliyetine maruz kalıyoruz bolca. Bu kız eskiden ne kadar Polyanna olsa da bir yerde düşünüp doğru olanı seçerdi. Hey gidi... Baydı.
İnsanlar aleminde Lambda ekibi, tarzan kız falan ilgiyi ayakta tutmaya yeterli değil. Ratriler var bir, onlar da ortada yok.
İblis alemi içinse seriyi okumaya devam edeceğim. Altın Gölet’in çakalı, Gilın Bedevisi, Kraliçeyi falan okuması keyifliydi. Desenli isimli abi ve 7 duvar bölümleri ikna edici değildi. Bir halt anladım mı ondan da şüpheliyim.
Bu dünya ile ilgili istediğini yapabilen o desenli isimli vaatçi iblis Tanrı varken, her şeye hakkı var bu iblislerin. Phil ve Ray dışında herkes ölebilir.