Gökyüzü adasına kadar izlerken heyecandan yerimde duramıyordum. Arabasta arc'ını bir gecede oturup izledim. Crocodile ile olan mücadelesi benim için hâlâ en iyisi. Ama ne zamanki Enel gibi bir karakteri yendi, artık benim için heyecanı kalmadı. Çünkü Oda'nın hikâye mantığını çok bariz şekilde ortaya sermişti, yani nasıl desem, aslında Luffy'in Enel'i yenmesi büyük bir spoiler gibi bir şeydi. Artık anlamıştım ki, karşısına kim gelirse gelsin Luffy her daim kazanacak. Asla kaybetmeyecek, bir arkadaşı zarar görmeyecek, hatta savaştan kaçmak zorunda bile kalmayacak.
Oda, Luffy'i gelene geçene yumruk atarak korsanlar kralı yapmaya çalışıyor. Keşke arada sırada başka yöntemler de uygulatsa. Ve bunu manganın türü bu diyerek arkasına sığınıyor. Artık herkesin son umudu Luffy olduğunda ve Luffy'in son yumruğuyla savaşın bitmesi 10. kez olacağı için heyecan duymuyorum.
Evet, One Piece'i çok seviyorum ama gittikçe asidi kaçmış kola gibi oluyor.