Bilgelik çok iyidir bence. Cefanın sonu sefadır her zaman.
Kısa bir örnek vereyim.
Kırıkkaleli bir arkadaşım vardı üniversitede. Yaşı bende 4 yaş flan küçük. Neyse çocuk Kırıkkale’li. 15 temmuz darbe kalkışmasını 2 hafta sonra öğrenmiş. Öğrendiğinde de dalga geçiyorlar sanmış.
Ardından bu arkadaş 2016 daki(yanlış hatırlamıyosam o yıl vardı) ortaöğretim kpss ye giriyor ve oradaki basit bir Ömer Halisdemir sorusunu yapamıyor. Böyle olmaktansa gerçekten ölmek bile daha iyidir. Bu kadar dünyadan bir haber boş beleş olunmaz. Koyu beşiktaşlıdır beşiktaş hariç dünyasında hiçbir şey yok. Ne sevgili ne aile ne başka bir bilgi. Yazık
Edit: işin kötü yanı maddi durumu iyi ve kendini herkesten üstün gören bir arkadaş. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın der. Kendine zarar gelmedikçe hiçbirşeyi umursamaz
empati bile yapamıyorum
Yalan söyleyipte ortaya çıktığı ve seni aşırı utandıran bir anın var mı? Kısaca anlatır mısın? Ne hissettin?
