Sosyal fobi.
---------------------
Lise zamanları. Beğendiğim bir kız var. Kesişip duruyoruz. Böyle peşindeyim hep her tenefüs.
Kantine indi. Ben de peşinden gitmek için merdivenlere geldim. Nerden baksan 15 merdiven var işte. Bir an o kadar böyle havalara girmişim ki o havayla ayağım kaydı nasıl olduysa adım atarken.
Birden gözümü bir açtım. Kantindeyim. Etrafım insan kaynıyor. Merdivenden düşüp kantine inmişim.
Herkes gülüyor. Büyük sınıflar dalga geçiyor. Arkadaşlarım gülüyor falan. O an hoşlandığım kızla da göz göze geldik.
En yakınlaştığımız an üstüm başım pis içinde, rezil olmuş, okulun diline düşmüş şekilde oldu işte.
Kızın yüzüne son bakışım oldu bu.
Okulda tanımadığım kişiler ''Zaaa bu merdivenden düşen çocuk değil mi zaaaa'' diye gülüyodu beni gördüğünde.
1-2 haftada anca muhabbet son buldu.
Şimdi yazarken de kızardım hala geçmedi utancım geçen yıllara rağmen.
Çıkarılacak ders: Millete bakacağına önüne bak!
