Üniversite zamanlarımda 3-3,5 saat uyuyordum. saat 1'de yatıp 4-4,5 gibi kalkıyordum.
1. öğretim olarak okumuştum. Gündüzleri Şelâle Park Cafe'ye kadar yürüyüş yapıp orada da sıcak çikolatamla beraber gazete okurdum. Gazete okumam bitince bulmaca çözerdim sonra da dersleri bir gözden geçirirdim. İnsanın beyni gerçektende sabahları daha iyi anlıyor okuduklarını. Okuldan sonrada arkadaşları toplardım bir yerlere giderdik mutlaka ama hergün değil 2 günde 1 . 5-6 gibi gelirdim ödev veya araştırma falan varsa yapardım yoksa yemek yer çıkardım mahalledeki çocukları toplayıp halısahanın yanındaki basketbol sahasına top oynama götürürdüm. oynayıp ter attıktan sonrada içecek birşeyler alıp içerdik beraber. Sonra merkez kampüsteki besyonun fitness salonuna giderdim. Spordan sonra dinlenmek için kafeteryasında takılırdım. Bazen voleybol, basketbol maçları olurdu onları izlerdim. Sonrasında gece bir aktivite yoksa halısaha aboneliğimiz vardı ona giderdim.
Hafta sonlarıda kuzenleri toplardım beraber eğlenirdik, dertleşirdik ve daha bir sürü şey
.
Heyt be ne güzel günlerdi.. Başbakanlık bursumda vardı yemek bursumda.. Gerçi bir senelikti yemek bursu ama güzeldi yinede.Okadar şeylere rağmen yorgunda olmazdım. Moralim de iyiydi. Derslerimde güzeldi. Okulu 4 üzerinden 3,63 ortalamayla bitirdim.
Şimdiyse 6.30'da zor kalkıyorum
. İşim rahat ama belirsizlikler yüzünden moralim yok. Moral olmayınca konsantrasyon yok kafada çözülmemiş soru işaretleri.. Hastalığım yok Allah'a şükür ama belirsizlikler insanı bitiriyor. Keşke o zamanlara dönebilseydim. O zaman gerçektende yaşamaktı şuan ki yaşamıma kıyasla.. Ama inşallah düzelir ümidiyle devam ediyorum.