Oyun baya film gibi. Uzun yürüme ve yürürken konuşma sekansları bol. "Sadece hikaye yüzünden" diyorsun da bu mekanikleri kullanabildiğin bi sandbox değil tlou2.
Böyle oyunda hikaye ve karakteri sevmezsen alacağın zevk baya gidiyor. Bi ipi alıp sandalye etrafında dolayıp fizik motoruna bakmanın bi anlamı kalmıyor.
Boşa vakit kaybı gibi geçen çok zaman var hikaye sevmediysen. Bi de hikayeyi sevsen bile tekrar oynamak zahmet verici. Bu oyunun iyi olabilmesi için hikayenin iyi olması lazımdı. Onu da biliyorsun sevmeyen çok insan oldu.
Hikayeyi sevenlerin gözünde net goty buydu zaten. Ama hikayeyi sevmeyenlerin de sony'nin oyuna gömdüğü para hatrına oyunu sevmesi zor.
Vuruş hissiyatınla, bi düşman alanına girmenin farklı yollarıyla goty almak istiyorsan ona göre oyun yaparsın.
-----
Got'ta ruh yok derken ne kastettiğinizi bilmiyorum. Haritada etkinlikten etkinliğe koşuyorsun. Bunu da samuray temasına uygun yaparak atmosferiyle içine çekiyor. Ac serisinde hiç yaşamadığım bişey.
Bir de görsellerinde milletin en çok sevdiği şey aslında teknik, grafiksel anlamda kötü olması. Adamlar sanatsal yetenekleriyle berbat texture'lerden o görselleri yaratmış.
En basitinden ben got'un kombatını sevdim. Yanan ok, zehirler, patlayıcılarla yapılan kaotik gizliliği de sevdim. Okçuluk ayarsız olsa da zevkliydi. Oyun da bunlarla doluydu.
Oynanışı seven bu oyunu sever, oynanışı sevmeyen ise oyunu sevmez. Gerisi süs.
Doom eternal'da da önemli olan aksiyondu. Lore'un içine edildi bence ama önemsizdi o oyunda. Türünde tarihin en iyi aksiyona sahip oyunuydu benim gözümde. Bu dururken gidip "aaa karakter ot üstünde yürürken otlar ne güzel dağılıyor" deyip tlou2'ye goty demem şahsen.
Tlou2'de ise hikaye önemliydi. O tutmayınca gerisine bakılmadı o kadar. Sandbox tarzı bişey olsa millet bacağa tabanca sıkıp boğaz kesmeye, pompalıyla uzuv parçalamaya daha çok bakardı.