Küçükken geçirdiğim ağır bir bronşit yüzünden ciğerlerimde ufak bir hasar oluşmuş, yıllar sonra sigaraya başlamamla birlikte bu hasar büyüye büyüye bronşektaziye dönüşmüş. Bu zıkkım yüzünden ömrümü büyük ölçüde kısaltan, ve yaşam kalitemi düşüren kronik bir hastalığa sahibim. Sigara içmediğimde anksiyetem azıyor, içtiğim zaman makineye bağlanacağım günü erkene alıyorum. Beni öldürdüğünü bilmeme rağmen içmeye devam ediyorum. Bu batağa bir kere düşen kurtulamıyor, sigarayı bırakmasının üzerinden 10 yıl geçen insanlar bile akıllarına geldiğinde canlarının çektiğini söylüyor. Sigarayı 30 yıl önce bırakmış olan kalp hastası dayım bile beni içerken gördüğünde canı çekiyor. Bu zehire bulaşan kimsenin hayatı eskisi gibi olamaz. Ne yazık ki böyle anlatınca da kulağa inanılmaz bir keyif gibi geliyor ve içmek istemeyen bile merak edip içmek istiyor. Toplumda bu kadar dillendirilmese, her önüne çıkan içme içme diye böğürmese belki de hiç merak edip başlamazdık bile. Ya meraktan ya............. diye boşuna dememişler.