Bizim Luffy, kendi hayalleri peşinde koşan, özgürce denizlerde dolaşan, etrafına özgür ruhlu insanları toplayan, yoldan geçerken de mazlumlara el uzatan kendi halinde bir çocuktu.
Bu Luffy (ya da Nika,) bir palyaço kostümü giymiş, makyajını yapmış, insanları güldürme sorumluluğu üstüne yüklenmiş maaşlı bir çalışan gibi oldu. O kıyafet ve makyaj çıktığında ağlıyor, o kostümün içine girdiğinde zoraki kahkahalar atıp insanları eğlendiriyor. Bildiğin palyaço. Siz Luffy'ye palyaçoluğu yakıştırıyorsanız, o sizin bileceğiniz şey. Bazı değerli Luffy fanları da durumun farkındalar zaten. Onları tebrik ediyorum.
Luffy'nin içinde bulunduğu durumu en iyi Recep İvedik özetliyor:
Bu Luffy (ya da Nika,) bir palyaço kostümü giymiş, makyajını yapmış, insanları güldürme sorumluluğu üstüne yüklenmiş maaşlı bir çalışan gibi oldu. O kıyafet ve makyaj çıktığında ağlıyor, o kostümün içine girdiğinde zoraki kahkahalar atıp insanları eğlendiriyor. Bildiğin palyaço. Siz Luffy'ye palyaçoluğu yakıştırıyorsanız, o sizin bileceğiniz şey. Bazı değerli Luffy fanları da durumun farkındalar zaten. Onları tebrik ediyorum.
Luffy'nin içinde bulunduğu durumu en iyi Recep İvedik özetliyor:
Gülüyor ama ölüyor...
