Sadece üniversite değil, eğitim hayatıma dair diplomam ve sertifikalarım hariç hiçbir belgem yok. Dediğim gibi, 19 yaşında bir aptaldım. Hatta 3. sınıfta intihar konusu hakkında bir sunum yaptım. Eğitim hayatımın zirve sunumudur bence o. Anketler, röportajlar dini, felsefi ve sosyolojik araştırmalar havada uçuştu ama hiçbir şeyi saklamadım. Çok pişmanım.
Uyku konusu, bir dersin bir dönemi boyunca ilgilendiğim bir konu olduğundan devamında bir araştırma yapmadım bu konuda. Hala da ilgi alanımda değil ve kullanılmayan bilgi paslandığından detaylı bilgi verecek kadar yetkin birisi değilim bu konuda. Beni aşan bir durum.
Uykusuz kaldığım süre ile alakalı tam saatleri aklımda kalmamakla birlikte, tahminen 25-30 saat sonra bir çöküş, ağırlık ve 40'lı saatlerden sonra bir coşkunluk yaşadığım kaldı aklımda. Yanlış hatırlamıyorsam, 50 veya 55. saatlerden sonra dışarıya çıkartmadılar bir de beni. Bedenim üzerindeki hakimiyetim zayıfladığından. Cümleleri bitiremediğim, eylemlerimin alakasız olduğu söylendi ama şimdi örnek ver desen veremem. Beni başka birisi kontrol ediyor gibi hissettiğimden olsa gerek zor anlar yaşatmışım. Beynime az mı oksijen gittiyse artık bilmiyorum.
Benim için de çok ilginç bir çalışmaydı. O yaşa kadar utangaç, pısırık birisiydim. Toplum önünde konuşamazdım. İsmini vermeyeyim ama televizyonlara çokça çıkan bir öğretim görevlisiydi bu dersi veren kişi. Durumu izah ettim, ben sunmasam olmaz mı vs dedim. Şuna benzer bir şey dedi. En kötü rezil olursun. 1 hafta 10 gün konuşurlar ama sonra unutulur. Daha ne rezillikler olacak ve ileride gülerek hatırlayacaksınız. Aynen öyle oldu. Titreye titreye yaptım sunumu ve dalga geçtiler bayağı. Minnetle anarım kendisini.
5 senelik mimarlık eğitimimde 50 saate en az 10 kere ulaşmışımdır.
