Lise 1'deyim, bundan 13-14 yıl önce. Ortaokuldaki kız arkadaşımla ayrı şehirlere taşınmış olsak da ilişkimizi devam ettirmeye çalışıyoruz. Ama görüşemiyoruz işte uzun zaman olmuş falan filan neyse.
Birkaç arkadaş dediler ki astral seyahat diye bişey var, hayal ettiğin kişinin yanına gidiyosun ruhun çıkıyo da bilmemne. Ne saçmalıyonuz lan falan derken tabi kendimi bu mevzuyu araştırırken buluyorum. Derece yapmıştım liseye girerken, bilim irfan vs karizmayı çizdirmemek için de inanmıyor ayağı yapıyorum arkadaşlara tabi bi yandan

Sağlam da araştırırım, baya kitaplar mitaplar aldım okuyorum ediyorum araştırıyorum internete bakıyorum deliler gibi. Dedim tamam artık öğreneceğimi öğrendim, vakit geldi uygulamaya. Hem bu astral mevzusu doğru muymuş değil miymiş görmüş olcam, hem de hatunu görücem hesapta.
Yattım yatağıma, aktif bir şekilde çıktım astrale ilk seferimde. Aktif çıkış denilen yöntemde de beyni kandırırken konsantre olmanız gereken esnada kulağınıza gaipten saçma sapan sesler gelir ve baya korkutucudur. Zaten ilk denemelerinde çıkamayanların genel sebebi de bu seslerden fazla korkup konsantrelerini dağıtmalarıdır. Neyse, ben zaten okumuşum etmişim ne olacağını neyle karşılaşacağımı biliyorum. Seslerden korkmadan konsantrasyonumu devam ettirdim ve çıktım vücudumdan. Hesapta hatunun yanına gidicez ama odamdan ayrılamadan geri döndüm vücuduma. Acayip bir baş ve göğüs-omuz kasları ağrısı çektim 2-3 gün. Sonra bikaç kez daha denedim aynı şekilde. Sonra da gacıyla ayrıldık zaten gerek kalmadı astrale falan, bıraktım ben.
Ben astrali bıraktım da, astral beni bırakmamış. O evde ben liseyi bitirene kadar yaşamaya devam ettik. Yatağımda astrale çıktığım sırtüstü pozisyona her geçişimde, çok da düşünecek/kafayı takmış olduğum veya uğraştığım bir şey yoksa o esnada, istemeden ve odaklanmadan aktif çıkışın gaipten sesler evresine geçiyordum ve bu evreye geçtikten sonra vücudunu kıpırdatamıyorsun(Kas ağrısı sebebi de zaten bu bu kıpırdayamamaktan kaynaklanıyor, tüm kasların sonuna kadar kasılıyor diyim basitçe.). Astral beni yakalıyor diyelim yani bu duruma. İlk yakalandığımda istemeden vücudumdan çok kısa bir süreliğine ayrılmıştım. Sonraki 3-4 yakalanışımda yanak içlerimi sertçe ısırarak konsantremi bozup, astrale çıkış yapmadan önce mevzuyu sonlandırabildim. Ondan sonra da hep zihnimi meşgul tutmaya çalışarak kendimi yakalattırmadım.
Zamanla unuttum, geçti gitti. Ama hala yılda bir iki kez aklıma gelir istemeden böyle başlıklar görürsem veya bulunduğum ortamda bu tarz konular açılırsa.
Biri de demiyor ki hadi astralde gittin kızın yanına, gördün, geri döndün. Eline ne geçecek? Özlemin dinmez ki, aksine artar. Salaklık işte.
Elimizdeki imkanlar dahilinde bişeyler yapmaya çalışmışız gene, koca gönüllü AntiNewEra be
