Victor Jara, Şili'nin en önemli halk müzisyenlerinden, şairlerinden, tiyatro yönetmenlerinden ve aktivistlerinden biriydi. 1932’de doğan Jara, Şili halk müziğini sosyal adalet mücadelesiyle birleştiren "Nueva Canción" (Yeni Şarkı) hareketinin öncülerinden oldu. Şarkılarında yoksulluk, emek mücadelesi ve siyasi baskılar gibi konuları işledi.
Jara, 1970’te Salvador Allende’nin sosyalist hükümetini destekledi ve onun seçim kampanyasında aktif rol oynadı. Ancak 11 Eylül 1973’te General Augusto Pinochet’nin yaptığı askeri darbe sırasında tutuklandı. Santiago’daki Şili Stadyumu’na götürülerek işkenceye maruz kaldı ve 16 Eylül 1973’te askerler tarafından öldürüldü.
Ölümü, onu Şili ve dünya çapında bir direniş ve özgürlük sembolüne dönüştürdü. Bugün hâlâ halk müziği ve mücadele ruhuyla anılmaktadır.
Manifiesto
Bildirge
Ne türkü söyleme aşkımdan ne de sesimi
Dinletmek için değil bunca türkü söylemem.
Benim namuslu gitarımın sesi
Hem duygulu hem de haklıdır.
Dünyanın yüreğinden çıkar
Bir güvercin gibi kanatlı
Kutsal su gibi şefkatli,
Okşar gitarım öleni ve yiğidi.
Şarkım amacına kavuşur
Violetta’nın dediği gibi.
Pırıl pırıl coşkulu durmak bilmez
Ve bahar kokan bir işçidir!
Gitarım ne zenginlerin gitarıdır,
Ne de başka bir şeyin.
Şarkım bir yapı iskelesidir
Eriştirir bizi yıldızlara.
Katıksız gerçekleri şarkısında
Söylerken bir insan ölmek pahasına,
Anlamını bulur o şarkı
Damarlarında atarken.
Şarkım ne gelip geçici övgüler düzer
Ne de başkalarına ün katar,
Yoksul ülkemin
Kök salmıştır toprağına.
Orada, her şeyin bittiği
Ve her şeyin başladığı yerde,
Söylerim o her zaman yiğit ve derin
Sonsuza dek yeni olacak şarkıyı.
