Kadının sözlerini nasıl yorumlamış herif. Korktum la
Marc Chagall
Birthday
1915
Bella ile evlenmeden sadece birkaç hafta önce 1915'te Chagall tarafından boyandı. Resim, bu ikisinin paylaştığı şaşırtıcı, akıcı ve güçlü aşkın harika bir ifadesidir. Chagall, Bella'nın üzerinde süzülen akıcı ve rüya gibi resmedilmiştir. Gelecekteki karısını ağzından öpmek için dönerken başı gerçekçi olmayan bir şekilde baş aşağı ve arkaya doğru eğiliyor. Bella, elinde neşeli bir buket çiçek tutarken ve aynı zamanda havada süzülerek tasvir edilmiştir. Çift, canlı bir kırmızı halının hakim olduğu aydınlık bir oturma odası ortamında sevgi dolu bir mutluluk içinde asılı duruyor.
Chagall'a ilham veren ise; henüz nişanlıyken doğumgününde Bella'yı ziyaret ettiğinde, yaşadıkları bu güzel deneyimi Bella'nın "Birdenbire yükseldiğimi hissettim. Sen de bir ayağının üzerindeydin. Sanki küçük oda, seni taşıyamıyordu artık. Tavana doğru süzüldün. Başın benimkine doğru eğildi ve kulağıma bir şeyler fısıldadın. Derin ve yumuşak sesinin bana söylediği şarkıyı dinledim. Aynı şarkı, gözlerinden de yansıyordu. Daha sonra, odanın içinde birlikte uçmaya başladık. Pencereden gördüğümüz, bir bulut ve bir parça mavi gökyüzü bizi çağırıyordu. Birlikte çiçeklerin, evlerin, damların, tarlaların ve kiliselerin üzerinden süzüldük." diyerek tarif etmesidir.
Resim MoMA'da sergileniyor.
Şizofren biri de ikinci kişiliğiymiş gibi.Chagall ve Bella ilk görüşte aşkın en büyük temsilcilerinden, uçan aşıklar olarak tanımlanır. İlk tanıştıklarında Bella 19 yaşında, zengin bir Rus kuyumcunun kızı, Marc ise ondan 7 yaş büyük hala sanat okuluna devam eden fakir bir ressamdır. İlk karşılaşmalarını Marc "Sessizliği benim, gözleri benim. Sanki çocukluğum, bugünüm, geleceğim hakkında her şeyi biliyormuş gibi, sanki benim içimi görüyormuş gibi.". Bella ise "Gözlerine bir bakış attığınızda, sanki gökyüzünden düşmüş gibi masmavilerdi. Uzun badem şeklinde, tuhaf gözlerdi ve her biri küçük bir tekne misali kendi kendine yelken açmış gibiydi." diyerek anlatmıştır. Bella'yı kaybettikten sonra bile yaşamının sonuna kadar her resminde o vardır. Sanki paylaştıkları şeyler yaşarken yer çekiminden daha güçlüymüş, ölümüyle de zamanın ötesine geçmişler gibi. Şizofren olsa gayet net bir şekilde eserlerinden hissedilirdi. İki ruhun bir yerde birleşip, ölümün bile ayıramadığı bir bütün var sadece ortada.Kadının sözlerini nasıl yorumlamış herif. Korktum la
Resim korkutucu yav. Yoksa aralarındaki muhabbete bir şey demiyorum. Ben resimden farklı şeyler hissettim.
Yukarıda paylaştığın eserlerden de korkuyor musun? Mesela ilk paylaştığın, Mike Fields'ın Chagall'ın bu resminden esinlenerek yaptığı bir çalışma.
Korkutucu bir unsur yok ilk resimde. İkinci resim, boynu yamulmuş, cin çarpmış, havada asılı bir adam ve yere kapaklanmak üzere olan bir kadını çağrıştırıyor.
Aynı şeyden bahsetmiyoruz. Senin beğenerek paylaştığın ilk heykel benim paylaştığım resmin birebir kopyası. Biri heykel diğeri resim versiyonu. Normal şartlarda ikisinde de aynı şeyi görmen gerekirdi. Neticede senin algın. Bir şey diyemem.
Biri heykel, diğeri ise resim. Elbette farklı şeyler hissettirecek. Heykelde nasıl bir cinsi yakınlık hissedilebilir?
