Dün bitirdim Dying Light 2'yi. 2.bölgeyle birlikte yan görev ve incik boncukla uğraşma isteğim azaldı baya. Yine 40 saati devirdim oyunda. Zorda oynadım. Yan görev ve inhibitörle çok uğraşınca fazla güçlendiğimi farkettim. Ana görevler daha 5 seviyeyken ben 7 seviye olmuştum bile. Pek zorluk yaşamadım hiç.
Yaptığın bazı seçimlerin sona etkisi olmasını sevdim. Diğer sonların videolarını izledim. Aiden'nin hikayesi hep aynı sonlanıyor ama evren içinde değişiklikler olmasını sevdim fakat sinir olduğum bir kısım var sonla ilgili.
Ben Lawan'ın bombaları patlatması yerine kendisini kurtarmayı seçtim. Aiden onu kurtarmaya gittiğinde dönüşüm geçiyor ve öyle kurtarıyor. Sonuçlarına da katlanıyorsun. Bütün şehir bombalanmış. Dolu insan ölmüş.
Sonra Mia'yı kurtarma seçeneğine bakıyorum. Hakon Lawan'ı kurtarmaya gidiyor ve kurtarıyor. Yav ben dönüşüm geçirdim, zıplanmayacak yerlere zıpladım ve kucağımda Lawan varken. Bu eleman nasıl kurtarıyor onu. Orada ölecekti ikisi birlikte. Bir anlamı olacaktı.
Tabi yaptığım seçimden memnunum. Hakon'u hep sevmiştim oyunda. Onla birlikte yolculuğa çıkmak hoşuma gitti. Oyunun en başında konuşulan şeyin sonda gerçekleşmesi daha bir anlam kattı.
Tez yazma süresince bana eşlik edecek oyun olan SKYRİM'e merhaba diyorum. O yüzden iyi bir karakter tasarlamak istiyorum. Hem de böyle kendi kişiliği olacak ve ona göre rol yapacam.
Bir anlamı yok pek sürekli güncelleniyor güncellenmezse yeni oyunları açmıyor bu aletler. Online içerik hayal oluyor internete bağladığın an sıkıntı oluyor vs en iyi ihtimalle her neslin sonunda o neslin en iyi oyunlarını içeren kırılmış sürümlü konsol alıp oynarsın öyle tat verir. Şu dönemlerde gideri olduğunu sanmıyorum.