Yaz gelsin artık müzikleri no:5
Sahte davranmayı ve yalan konuşmayı asla beceremem. Birisi arkadaşımlarımla bana namazını kıldınız mı diye sorduğunda yanımdaki kılmayan herkes kıldığını söyler ben bunu beceremem kılmadığımı söyleyip tek başıma namaz kılarım hatta bunun yüzünden irili ufaklı bana kızıldığı da olur. Ailem yaşımın da büyümesiyle artık onlar söylemeden namaz ibadetini yapmamı istiyor. Bunun yüzünden evde sürekli kavga çıkıyor sürekli psikolojik olarak yıpranıyorum. Özellikle oruç zamanı daha fazla gözlerine batmaya başladı.
Forumda beni tanıyan herkes bilir ben müslüman değilim, Ateistim. 11 sınıfın ikinci döneminden beri durum bu. Mezuniyetimin de ikinci yılındayım zındıklığım 3 seneyi geçti artık. Bu inançsızlığın ilk dönemlerinde anneme söylemek gibi bir aptallık etmiştim zaten o zamanlar psikolojik olarak aşırı yıpranmıştım tam 1 senem zehir gibi geçmişti. Anneme tekrar müslüman olduğunu zorla inandırmıştım ama ibadet yapmayınca dini hiçbir şeye yanaşmak istemeyince ister istemez ufak şüphe parçaları düşüyor içine ve sürekli baskılıyor, kötü sözler söylüyor, beni sinirden kendime zarar verebilecek kıvama bile getirebiliyor. Ama yok benim yapımda yok yalandan namaz kılamıyorum, yalandan kuran okuyamıyorum, yalandan dua edemiyorum. Ailem Atatürke laf söyleyince yutup, onlara katılamıyorum. Ailem Ak Partiyi övünce onlara yalandan da olsa hak veremiyorum yumruğumı sıkıp susamıyorum. Yanlışa yanlış demek benim yapım susamıyorum, sakince safsataları dinleyip yutamıyorum. Ben oyunculuk yapamıyorum.
Artık gerçekten ailemle yaşamak istemiyorum. Onlarla bir arada durmaktan zaman zaman nefret ediyorum. kendi ayaklarımının üzerinde durmama hala çok var. Sadece üç yılda eriştiğim bıkkınlıktan sonra bir üç yıl daha dayan lafını kendime diyemiyorum. Kendime bunu inandıramıyorum ne yapacağımı bilmiyorum, sinir ve umutsuzluktan başka bir şey yok içimde. Keşke beni böyle kabul edecek bir yerde doğsaydım..