(ﻋﻘﺒﻰ) i. (Ar. ‘uḳbā) Öbür dünya, âhiret: Ne dünyâda ne ukbâda / Gönül bir özge sevdâda / Demâdem fikr-i Mevlâ’da / Gönül eğlenmez eğlenmez (Aziz Mahmud Hüdâyî). Ukbâda pâye almağa sâî olan kişi / Dünyâda doğrulukla görür bence her işi (Abdülhak Hâmit’ten). Ne çâre ki âileden onu en son gören o olmuş ve bu değerli adam ukbâ hayâtına geçip gidivermiştir (Sâmiha Ayverdi).