Gündüz Vassaf-Cehenneme Övgü
Baştan sona korkunç bir genelleme tufanı, bağnaz denilebilecek bir bireycilikle beraber her yokuşun totalitarizm eleştirisine çıktığı bir kitap olmuş. Haliyle bu radikalizm kendiyle beraber aklı çevreleyen bir sis perdesi de getiriyor. Bu da argümanlarının altını harlarken de yalan yanlış beyanlardan geri durmamasına sebep olmuş. İddialarını kanıttan ve tarihsel bağlamdan azat etmiş. Bir sürü not aldım okurken. Bir noktadan sonra bıkkınlık verdi not alma işi.
Bu radikal bireycilik meselesine de girmek lazım. Çizgiyi o karanlık noktaya çektiğinizde, yani Stirner’dan tanıdığımız o birey* olmanın efsunlaşmış ceketini sırtınıza geçirdiğinizde neredeyse her şeyi totaliter ve bireyin karşıtı olarak değerlendirmeniz kaçınılmaz. Bu düşünce yapısıyla iletişim kurmak, bir şeyler alıp vermek de neredeyse imkansız.
K=Keko, G=Gündüz;
K: Nefes almak totaliter midir?
G: Tabiki kuzum.
K: Peki iletişim totaliter diyebilir miyiz?
G: Dememek için kör olmak lazım..
K: Peki cinsel olmayan sexs??
G: Maalesef, evet.
K: Kuşlar????
G: Hiç sormayacaksın sanmıştım, herhalde canım.
