Enel kendini tanrı olarak görüyordu. Kendisine karşı gelenleri tanrıya karşı geldiği için cezalandırıyordu. Kendisi dışındakileri umursamıyordu. "Adalet" anlayışı buydu. Fakat Enel kendisinin aslında acımasız ve kötü bir karakter olduğunun farkındaydı, yani iyilik meleği olarak pazarlamıyordu insanlara kendini. Amiraller öyle değil, kutsallar "Hadi bugün çoluk çocuk döve döve, kese biçe eğlenelim" diyor, bunlar da "iyilik için, adalet, özgürlük" diye Ay Savaşçısı triplerine girince dandik duruyor.