Cowboy Carter
Albüm adı: Cowboy Carter
Sanatçı: Beyoncé
Yayınlandığı yıl: 2024
Tür: Country, country pop, western, Americana
(Kısaca country temelli bir albüm, diğer türlerle harmanlanmıştır. Bunlar; pop, hip hop, trap, R&B, psychedelic funk, blies, opera, rock and roll, rock soul, Irish jig, folk, pop rock.)
Şarkı sayısı: 27
Puan: 8.4/10 (kişisel)
Cowboy Carter, Renaissance albümünün "Act II" referansıyla devam bir albüm görünse de tamamen farklı türleri bir araya getirdiği bir albümdür. O albümdeki disko ve house denemelerinden sonra burada country ile devam eder.
Doğrusunu söylemek gerekirse Beyoncé iki albümdür beni şaşırtıyor. Geçmiş albümleri ortalama görür, birkaç şarkı hoşuma giderse dinlerdim. Renaissance ve bu albümde yapmadığı tarzlarda şarkılar yapması çok hoşuma gitti. Özellikle bu albüm şarkı sayısı olarak da çok fazla ve bu da dinleyiciyi sürüklemeye risktir. Bir de country türü de var. Herkese hitap edebilecek bir tür değil ki bana da pek hitap etmez. Deneysel ve riskli işe göre sanatsal ve hoş harmanlanmış melodik bir albüm olmuş. Ayrıca şan dersi öğretme ve ses şov albüm de demek lazım. Bazı şarkılarda Beyoncé ses aralığının ne kadar geniş olduğunu gösteriyor. Soft okuma var, opera var, country var. Her şarkı country ile harmanlanmış tür içerisinde. 1968 The Beatles şarkısı olan Blackbiird ile 1973 Dolly Parton şarkısı olan Jolene birer cover parçalardır. Umarım, cover parçalara yer verme ve değerlendirme işi artar. Ayrıca sample, yani başka bir kaydın veya parçanın bir kesitini alıntılayarak kullanıldığı şarkılar da bayağı var. Tüm bunlara göre oldukça titiz bir albüm olmuş.
Cowboy Carter albümünde Miley Cyrus, Post Malone, Dolly Parton, Linda Martell, Willie Nelson gibi isimlerle düetler var. Bir de Beyoncé'nin kızı Rumi Carter ile Protector adlı şarkısı var. Arada 1 dakikadan az konuşma veya müzik içeren birkaç parça var. Bunlar sonraki parçaya geçiş için tamamlama özelliği taşıyan ara parçalardır. Dolly Parton konuşması, iki tanesk Willie Nelson konuşması ile Smoke Hour parçaları bunlardan bazılarıdır.
Texas Hold 'Em vurucu bir hitti ki bu şarkının üstünde bir sürü güzel şarkı var.
Benim favorim opera vuruşun yapıldığı Daughter. Şapka çıkardım.
Renaissance albümünde sondan önceki şarkının iki şarkının birleşimi olması gibi bu albümde de sondan önceki şarkı üç şarkının birleşiminden oluşur ve yine Honey adı vardır. Bunu da favori parçalarım arasında görüyorum. Sona doğru iyice beni dans ettirmek için gaza getiriyor. Güzel bir karışım.
Tyrant adlı şarkının müziğindeki folk etkisi dikkatimi çekti. Sırf müzik ile tek başına kareoke versiyonu varsa dinlenebilir. İleride sık duyurulabilecek bir şarkı olabilir. Dolly Parton sesinin tatlılığı da hissediliyor.
Ya Ya şarkısının Linda Martell etkisi taşıdığı belli oluyor. Nostaljik kokan albümün en eğlenceli parçalarından biri. Şarkının sonlarına doğru Beyoncé sesinin gücünü artırıyor. Modumu yükseltebilen bir şarkı.
Amen şarkısı da son şarkı. Bu şarkının kapanışı da bir Windows 98 bilgisayarını kapanışı gibi, etkileyici buldum.
Tabii bir sürü favorim var ama bunları müzik yorumcusu olarak değerlendirebilmek için bayağı zaman ayırmak gerekiyor. Tamamen beğenmediğim parça yok ama dinlemeyeceğim parçalar var. Ara şarkılardan rahatsız değilim, bunlar da güzel. Ancak bu ara şarkıların albümde böyle yer almasını istemezdim. Michael Jackson'ın Black&White bu konuda çok güzel örnek. Şarkının bir dakikası ara söz, sonrasında başlıyor. Beyoncé de öyle yapabilirdi ama şarkıları sırayla dinleyince sırıtmıyor, sıralama akıyor.
Bu dönemde albüm işinin eskisi gibi iyi yapılamadığını düşününce çok iyi bir albüm. Kişisel olarak 8.4/10 ama müzik yorumcusu kişiliğiyle değerlendirirsem 9.5/10, onu da geçiş parçalarından birazcık kırdım.
Son düzenleme:
