Gene mükemmel bir İp Man filmiydi. Geçen güne kadar üçüncü bir filmin varlığından bile haberim yoktu. Çok büyük bir üzüntü içerisindeyim.
Neyse, Mike Abimizi 3 dk de olsa görmek güzeldi.
Donnie Yen her zamanki gibi gene döktürmüş. Dövüş sahnelerine söyleyecek söz yok. Karısının hastalığını öğrendikten sonra birlikte geçirdikleri zamanlar çok güzeldi. Adamın karşı veremeden yediği tek dayak ise karısının tokadı idi. Tam bir centilmen reyiz. Asansör sahnesi yok mu o asansör sahnesi. Beni benden aldı. Bir yandan karısını korumaya çalışıp bir yandan da sopalaması çok güzeldi. Çok hoşuma gitti bu sahnesi. Lynn Xiong ablamız ise her zamanki gibi güzelliğiyle baş dördürdü. Hasta olduğunu öğrendiğinde ben ekran başında kahroldum. Böyle bir güzelliğin sonu bu şekilde olmamalıydı.
İkinci Wing Chun ustası senaryo gereği koyulduysa çok saçma olmuş, yok gerçekten de böyle bir isim yaşadıysa da ergen zihniyeti ile zaten fazla bir şey yapamamıştır. Ha hakkını da yememek lazım, kimsenin haberi olmadan yaptıkları son karşılaşma sonrası yenildiğimi haber vereceğim demesi bir nebze de olsa kendisi adına sevindirici.
Neyse, böyle güzel bir film için ne kadar yazsak az. Büyük ihtimalle bir kaç sefer daha izlerim ben bunu. Diğer 2 filmde olduğu gibi.
Şu iki resmi de atmazsam olmaz. Bölümde en çok beğendiğim sahnelerden birisiydi.