Dark Souls 3'ü indirdim ama fareyi, klavyeyi kırarım diye oynamaya korkuyorum, en ufak bir şakam yok. Bir oyunda bir yeri 2-3 kere geçemeyince bile sinir krizleri geçirdiğim oluyor
Sanki kendisine acı çektirmekten zevk alan insanlar için yapmışlar bu oyunu, youtube'dan gördüğüm bu oldu.
Souls oyunlarının (Demon's Souls, DS 1-2-3, Bloodburne, Sekiro, Elden Ring) yönetmeni olan Miyazaki abinin çok değerli bir insan olduğuna inanıyorum şahsen.
Oyunları bu kadar zor yapmasının ardında sadistik amaçlar güttüğüne dair bir varsayım olsa da aslında kendisi daha önce şöyle bir şey söylemişti. "Evet, oyunlar zor ancak bu zorluğun arkasındaki temel konsept deneme yanılmadır. Oyuncu her ölümünde yeni bir hatasını düzeltmek için yeni bir yol görebilir."
Başlangıçta aşılamaz, geçilemez görünen düşmanlar zamanla bunun bir yanılsama olduğunu gösteriyorlar.
Çünkü meydan okumaya devam ettikçe öle öle düşmanların hareket setlerini ezberliyorsun, iksirlerini nerelerde ne zaman kullanacağını, envanterini nasıl yöneteceğini, ne tür silahların ne tür düşmanlardan daha etkili olduğunu bir bir çözüyorsun.
Bir süre sonra da başlangıçta seninle çocuk gibi oynayan düşmanlarla sen çocuk gibi oynayabiliyorsun. Ve bu acayip bir zevk veriyor.
Belki bu oyunları biraz fazla büyüttüğümü düşünebilirsin ama souls oyunları sayesinde zorluklardan zevk alır hale gelen, depresyonunu yenen hatta intihardan vaz geçen insanlar var.