Hacı nasıl bu kadar yanlış anlayabildin lan sen beni? Özellikle ikinci paragrafında doğru tek bir şey bile yok. Valla bak.
Buna sanat eseri deyip nasıl kutsallaştırmıyorsun bunu anlamış değilim ama olaya pragmatik değil mantıksal yaklaşıyorum. Bu herif bu seriyi bu şekilde bitiremez bu garanti. En iyi ihtimalle masa başında kalp krizi geçirir küt diye gider. Yarım bırakmak istiyorsa hala hayattayken bıraksın kimse de daha fazla devamı gelecek mi diye beklemesin. Kafasında da boş yere yer kaplamaz. Ohhh mis. Herkes için mutlumsu son.
Devam etmek istiyorsa belli ki aklında milyon tane şey var bunları yazamadan çizemeden gitmek istemiyordur. Kimse sağlığını canını ortaya koyacak kadar değer verdiği şey için aklındaki her şeyi yapmadan gitmek istemez sonuçta. Bu durumda önünde iki seçenek var ya light novela geçecek ya da illa çizim istiyorsa başkasına çizdirecek o da hikayeyi ilerletecek. Bu noktada çizerle istediği gibi anlaşabilir, istediği şekilde çizdirir, istediği çizimleri kendi yapar bitti gitti. Canın ortadayken hayır çöp adam da benden çıkacak demek boş bomboş bir inat. Bu sanat da değil, inanç da değil, irade de değil. Hatta bildiğin sanata ihanet çünkü hikayenin ilerleyişini tehlikeye atıyorsun. "Sanat eseri" ya bu. Ana karnında ölen bebek ne kadar insansa bu da o kadar eser oluyor işte.
Kimseye borcu yok dedin ya ondan diyorum bunları. Beni sektör et oğlum kim ne etsin beni. Mesele Togashi ve okurlar arasında değil Togashi ve aklındakilerle yaptıklarıyla arasında. Canını ortaya koyacak kadar değer verdiğin şeyin yarım kalması herkesten önce sana hakaret lan sana haksızlık. Bana değil kendine borcundur bu. Bir yandan adamın çabasını savunup buna sanat eseri derken bu kadarını görememen tuhaf. Olay biz değiliz oğlum. Olayın bizle hiç alakası yok.
