69. Bölümü özetlemek gerekirse müthişti. Neredeyse tüm sayfalarda kes ve duvara as tadında muhteşem kareler vardı. Maşima-sensei Elentir'i öylesine güzel tasarlamış ki bilinmez ve süprizlerle dolu bir dünya konseptini çok büyük bir başarı ile sadece tek bir bölümde vermiş. Oda gibi vaat ettiği GL'yi veremeyen ya da Togaşi gibi vaat ettiği Kara Kıta'yı veremeyeceğini bilerek çizmeyen adamlara karşı Maşima-sensei alın size GL+Kara Kıta demiş adeta. Bu kadarını ben bile beklemezdim, tatmin oldum. Bulutlar, eller, tersine yağışlar, tuhaf canavarlar ve daha neler neler bekliyor bizi. Öte yandan İrene-sama'nın her geri dönüşü yüreğimizi hoplatmakta. Keşke Mavis gibi Lonca'ya dahil olsa. Erza'ya karşı olan sevecen tavırları çok güzeldi. Wendi ile olan iletişimi ile aslında Erza'ya yapamadığı analığa duyduğu özlemi bizlere aktarmakta, Erza ile Wendi'nin aynı yere düşmesiyle bu sahnelerin çoğalacağını söylemek doğru olur. Böyle duygusal ve samimi sahneler görmek güzel oluyor, şu soğuk günlerde içimiz ısınıyor. Diğer tarafta ise Wendi'nin iyileştirmesini hızlanması, Luşi'nin anahtarsız dostlarını çağırabilmesi muhteşem şeyler, Elentir'in büyüye doymuş doğal ortama herkese çok büyük bir fırsatlar sağlamakta. Heyecan hiç olmadığı kadar dorukta.