Hayvanlara çok fazla bağlanıyorum ve onlara bir şey olunca da bir süre toparlanamıyorum.
Bu zamana kadar 1 kedi ve 1 köpek kaybettim. Anıları aklıma gelince bir taraftan üzülüyor diğer taraftan iyi ki böyle hayvanlarım olmuş diyorum.
Yine de çok fazla bağ kurmamaya dikkat ediyorum. Sokakta ki hayvanlara elimden geldiğince yardım ederim zaten arka bahçe kedi dolu.
Ölen köpeğimin adı Tomassa idi. Onu bir gece vakti köyde kuzenim bulmuştu böyle bitli pireli bir şeydi. Durmadan kaşınıyordu çok hareketliydi zaten av köpeğiymiş. Birileri getirip bırakmış köye. O da gece ses duyunca kuzenimin peşine koşmuş karanlıkta. O da köpekten eve kadar kaçınca evin önünde ki lambanın ışığında bunu görmüş.
Sabahında ise yanıma gelmişlerdi. İlaç falan yıkaya yıkaya temizlemiştik. Bir kaç sene baya takıldık sonra biz İstanbula gidince bu ben yokken baya ortalığı karıştırmış köyde.
Dayımlar da bunu bağlamış. O ara baya bir hırcınlaşmış her şeye havlıyormuş. 2 sene sonra İstanbuldan dönünce dedemlerlerden sonra hemen onun yanına gittim. Dayımlar ''gitme herkese saldırıyor, havlıyor,hırlıyor'' falan dedi. Bir gördüm uzaktan gerçekten de bir hırlıyor bir havlıyor dersin ki kuduz köpek parçalayacak ortalığı...
Fakat biraz yaklaşınca beni tanıyıp bir ağlamaya başladı hayvan o zaman bitmiştim.
Hemen çözmüştüm onu bir zıplıyordu yalıyordu beni anlatamam. Dayım dağıtır ortalığı şimdi dedi yok dedim ben geldim daha bir şey yapmaz. Gerçekten de benimle beraber tekrar uslanmıştı. Sonra 4-5 sene sonra tekrar ayrılmak zorunda kalmıştık. Dayımlar da artık bakmak mı istememişler zapdememişler mi bilmem ama bir arkadaşları isteyince onlara vermiş Tomassa'yı. Verdikleri yerde 100 KM falan belki de daha uzak. Gittikten sonra adam bağlamış bunu 1 hafta falan alışsın diye. Sonra çözünce tabi kaçmış hayvan. Adam gelir gelir diye beklemiş 3-4 gün gelmeyince aramış bizimkileri köpek kaçtı diye. Onlar da ''Yakın olsa buraya gelir ama çok uzak gelemez buraya demişler'' adam da hak vermiş bulabilirsem bakacağım buralara demiş. Aradan 10 küsür gün geçince köpek 100 Km'den gelmiş tekrar köye yara bere içinde. Tabi bizimkiler bunu görünce şok olmuş.
Ondan sonra da salmamışlar hiç bir yere. Tekrardan geldiğimde yine takıldık ama o kadar hareketliliği kalmamıştı yaşlılıktan. Hani bazen ona karşı bir şeyleri yanlış yaptım mı diye düşünüyorum. Keşke hayat şartları beni sağa sola götürmeseydi de hiç ayrılmasaydık. Umarım bana çok kırılmamıştır ona karşı bazı şeyler için elimden geleni yapamadığımı düşünüyorum. Eğer ileride bir evcil hayvan alma kararı alırsam ki alacağımdır kendimi biliyorum. Onu olabildiğince yanımdan ayırmayacağım.
Seni o kadar iyi anlıyorum ki...
