Bugün itibariyle 3. kitabı da bitirmiş oldum.
Şu ana kadar baştan aşağı genel sürükleyicilik ve tatmin olarak değerlendirdiğimde 3'lü içinde en iyi kitap olduğunu söyleyebilirim. Ancak en ciddi heyecanlandığım kısım 2. kitabın finali idi.
Tar Valon çevresindeki Amyrlin'in emriyle Kara Ajah peşine düştükleri kısım çok ilgimi çekmişti. Anlamsız yere Tear'a gitmeleri yerine cadıların hikayesi Beyaz Kule'de devam edip, oradaki hainleri keşfetmek üzerine gitseydi daha iyi olurdu gibi geliyor. Çünkü yola çıkana kadarki 3 kız hikayesi epey ilgi çekici iken, sonradan biraz sıkıcılaştı gözümde. Belki ilerideki kitaplarda Beyaz Kule'deki hainlere yine geri dönüş yapılır. Spoiler vermeyin.
Mat'in Thom ile hikayesi de sürükleyiciydi. Sonunda Tear'a bağlanmasına rağmen birçok yola kayma ihtimali vardı.
En sevdiğim hikaye Perrin ve ekibin başına gelenler oldu. Şahsen Moiranie inanılmaz sevdiğim bir karakter (muhtemelen favorim), aynı zamanda Loial ve Lan'i de içerince takip etmekten en keyif aldığım hikaye oluştu. Peşlerinde oldukları Rand'in bir kafileyi biçip, önünde secdeye yatırması seride aradığım manyaklığı da bana verdi.
Açıkçası 1. ve 3. kitapların finalleri (2. Kitap hariç) beni çok tatmin etmedi. Büyük savaşları Tolkien vari biçimde çok oldu bitti diliyle anlatıyor. Moiraine şak ışık çakıyor adam gg. 2 cümle bile değil.
Finale gelene kadar 9/10 giden kitaplar finalle 7/10'a düşüyorlar. Ben finalde illa büyük bir olay olmasını beklemiyorum, hatta dümdüz hikayeyi anlatmaya devam etse daha da mutlu olurum. Ama sürekli finale kadar tüm karakterleri toplaştırıp düşmana 2 cümlede tek attırması can sıkıcı bir his. Umarım kalan kitaplar boyunca da tüm Terkedilmişleri finalde tekleye tekleye gitmeyiz.
Sonuç olarak henüs önümde büyük bir hikaye var. Şimdiye kadar ki yaratılan evrenden ve sürekli şüphe etme hissinden çok memnunum. Anlatılış şekli de yavaş ve detaylı, ki bu da beni mutlu ediyor. Sadece finallerden yana biraz mutsuzum (2. Hariç, onu cidden beğendim) ancak diğer kitaplarda belki düzeliyordur bilemiyorum.