Oyun Dünyamız

Üzüldüm lan. Derin bi karakter değildi, bilindik bi tipti ve basitti ama sevmiştim arthur’u. Tipinde ve sesinde bi sempatiklik vardı. Yavaş yavaş gözümün önünde ölmesi çok kötüydü. Yapılmamalıydı bence. O kadar kötü hissettim ki oynamak istemedim oyunu. 20-25 saat sanırım hasta arthur’la oynadım.
Hastayken zayıf olduğu için açık haritayla uğraşasım da gelmedi. Baştan başladığımda hastalanmadan önce yaparım herşeyi diye düşündüm. Oynanışı bu kadar kötü etkileyecek bişey yapmamalıydılar bence. Bari sona daha yakınken ortaya çıksaydı.

İlk oyunda jack yerine john’u istediğim için baştan başlamıştım. İntikamdan sonra jack’le oynamamıştım. Bu oyunda ise john’u hiç istemiyorum arthur’suz oynamak istemiyorum. Epilogue part 1 yeni başladı. Micah’ı öldürecek muhtemelen (umarım öyledir) ama ona rağmen baştan başlayıp arthur olmak istiyorum.

İlk gördüğümden beri micah’ı sevmemiştim. Oyunun senaryosunu beğenmedim açıkçası. Bütçe ve zaman harcadıkları için kalitesi yüksek tabi. Senaryo kötü olsa da oyunculuk, seslendirme falan kaliteliydi. “Sanat eseri” dedirten çok sahne oldu.

Dutch’ın değişimi inandırıcı gelmedi bana. Micah’a güvenmesine inanamadım. Oyunun ilk yarısındaki dutch çok farklı bi insandı. İkinci yarıda amacı bile belli değil. Micah’ı bahçıvan mı yapacak? O adamla çiftçilik mi yapacak? O adam için niye ailesini sildiğini anlayamadım. Yaptığı herşey mantıksızdı. Oyun boyunca “planım var” dedi ama hiç planı yoktu. Sadece hedefi vardı. Topluca tahitiye gideceklerdi ama götüreceği herkesi kaybetti. John ve arthur’u da ölüme bıraktı defalarca. Micah, javier ve bill kaldı sadece.

Dışarda tanıştığım stranger’ları kamptaki arkadaşlarımdan daha çok sevdim. Çünkü dışardakilerle muhabbet ettim, birlikte baş başa zaman geçirdim. Öldüğüne üzüldüğüm biri oldu. Gang’le böyle bişey yaşamadım. Sadece aynı 3-4 kişiyle biyerlere saldırdım sürekli. Bi bağ kuramadım.