İtiraf ediyorum ki milyonda bir denilen, sinsi , çok zor ve acı verici bir hastalıkla sınanıyorum. Ve bunla yaşayıp öleceğim gerçeği beni öylesine ürkütüyor ki.
Tedavi desen yok ilaç desen yok. Sırf ağrı kesicilerle ertelenen bir llet ki tek amacı acı çektirmek.
Beni ayakta tutan tek şey umudum ve inancım sanırım.
Ama nereye kadar.
Bazen istemey istemeye "neden ben" dyesim gelyor ama diyemiyorum. Bu bana verilddiyse bir sebebi, hikmeti olmalı diyorum.
Hani derler ya Allah düşmanıma bilee vermesin diye... Aynen öyle.
Öncelikle çok geçmiş olsun. umudunu kaybetme tıp çok ilerleme kaydediyor. 5 10 seneye nelere çare bulacaklarını kimse bilemez.
Kaybedecek bir şey var sanırım. Reddetmesi durumunda arkadaşlığımız zedelenecektir muhtemelen.
Şahsen yakın arkadaşlarıma hiç ilgi duymadım ama duysaydım zaman kaybetmeden söylerdim.
10 sene arkadaşlık sonucu evlenen ve çok mutlu olan yakın arkadaşım çift var.
Yakın bir arkadaşına ilgi duyuyorsan en iyi ve kestirme yolu söylemektir. lakin alacağın cevaptan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. sevgili olsanız da sevgili olmasanız da. olursa ne ala olmazsa.
kız, sana ilgi duyduğunu düşünme diye büyük ihtimal kendini geri çekecektir, sende soğukluk hissedeceksin.
ama birini seviyorsan söylememek çok acı verici ve anlamsızdır. İleride pişmanlık hissi yaşamaktan daha kötüsü yok.
Eğer gerçekten seviyorsan karşındaki kişi bir başkası ile birlikte olursa. neden söylemedim neden zaman kaybettim diye pişman olabilirsin.
