Buna çoğunlukla katılmıyorum, özellikle verdiğin örneğe. Öldürmek isteyenler sinirden düşünemeyen salak insanlar ama işinden etmek çok yerinde bir karar olur. Eğitim öyle kritik bir mesele ki işini manipülasyona ve zehirlemeye kullanan insanları boğazından lokma geçmemesi pahasına bile işten atacak kadar kararlı olman lazım. Profesörlük yapacak kadar bu iş üzerine vakit harcamış bir insanın işi olan tefsir yani 'Kur'an'ı Yorumlama' ilmini uygulayamayan ve oradaki öğrencileri bulundukları üniversite dahil inandıkları şeylerin hepsini yalanlamaya kurulu desteksiz saçmalamaları ile zaman kaybettirici tutumları var ise ihraç edilmesi kötü bir karar olmaz. Memlekette kimler kimler ihraç ediliyor, azıcık kıyas yapıldığında bu en azından isabet olur. Hatta bu öğrencilerinin arkasından fotoğraflarını yorumlayan bir müdür vardı 48 saatte hemencicik işini almışlardı. O karar da yerindeydi bence. Ama insanların istediğinde iğrenç varlıklar olabileceğini ve bunu bu kadar kolay yapmalarına katılıyorum o noktada haklısın bence. İnsan öldürmek belirli durumlarda kendini korumak için olmadığı ve bir iki istisna dışında bence de kabul edilemez.
Adam ''Tefsir Hocası'' görevi de yorumlamak. Adam da ortaya bir yorum koyuyor. Sırf istediğiniz şekilde yorumlamadığı için mi işinden olacak? Buradaki kötü ve korkutucu olan şey; bir insan sırf kendi inandıklarının tersini söylediği için, onu işten atılmasına ve idam edilmesine kendilerinde hak görmeleri. Bu kadar küçük konularda bile kendisinde hak bulan insan, daha hangi konularda hak bulur. Salaklık olması, cehalet olması bu düşüncelerini hafifletmez, daha kötü sonuçlara yol açar.
Başka ne kıstas olabilir ki? Tüm insanlığı ortak bir paydada buluşturacak bir bilinç havuzu oluşturulsa bile aykırı sesler ve azınlık burada etkisiz kalacağından, yine özgürlük kısıtlanmış olacak ve yine insanlığın tüm unsurlarının ortak karara vardığı bir iyi-kötü kavramı oluşamayacak. Temelde irade ve düşünce bu konuyu çözüme kavuşturması gereken unsurlar olması gerekirsen herkes aynı ölçüde bunlara sahip olmadığından yine hiçbir yere varılamayacak. Mutlak güç sahibi bir tanrı dahi bu sınırları belirlese yine de etik anlayışı sürekli değiştiğinden sorunlar ileride tekrar vuku bulacak ve yine despot bir anlayışın hegemonyası etkin olacak. İnsan icadı olduğundan ve doğada gözlemlenemediğinden iyi-kötü hiçbir zaman temellendirilemeyecek bir olgu olarak kalacak, düşünülen her aksi durumda birilerinin doğrularıyla diğerlerinin yanlışları çelişecek ve bu da döngünün kırılmasının önüne geçecek.
