Çok Tuhaf Soruşturma: Ferhan Şensoy’un yazdığı ve Ortaoyuncular tarafından 13 Mart 1998 tarihinde prömiyeri yapılan tiyatro oyunu, Türkiye’deki adalet sisteminin çarpıklıklarını kara mizahla işleyen bir eserdir. Oyun, yanlışlıkla hapse düşen ve suçsuz yere altı yıl hapis yatan İbrahim Şatır’ın hikayesini merkeze alır. İbrahim, askere giderken arkadaşı Muzaffer’in yanında kalmak için İstanbul’a gelir, ancak nedensiz yere polisten kaçmasıyla başlayan bir dizi olay, onun ve arkadaşlarının hayatlarını altüst eder. Sorgulama sürecinde işkence korkusuyla asılsız suçlamaları kabul eden İbrahim, Muzaffer ve büfe işleten arkadaşları Aydın, adalet sisteminin absürt ve trajikomik işleyişiyle karşı karşıya kalır. Tuncel Kurtiz, Rasim Öztekin, Ali Çatalbaş ve Baykal Kent gibi usta oyuncuların performanslarıyla sahnelenen oyun, hem güldürüyor hem de adalet mekanizmasındaki yanlışlar, hapis koşulları ve insan hakları ihlalleri üzerine düşündürüyor.
Sinema Uyarlaması
Pardon: 2005 yılında vizyona giren, Mert Baykal’ın yönettiği ve Ferhan Şensoy’un senaryosunu yazdığı film, Çok Tuhaf Soruşturma oyununun sinema uyarlamasıdır. Çekimleri Sinop Cezaevi’nde gerçekleştirilen film, gerçek bir hikayeden esinlenerek adalet sistemine sert bir eleştiri getiriyor. Başrollerde Ferhan Şensoy (İbrahim), Rasim Öztekin (Muzaffer) ve Ali Çatalbaş (Aydın) yer alıyor. Hikaye, askere gitmek için İstanbul’a gelen İbrahim’in, otobüs terminalinde nedensiz yere polisten kaçmasıyla başlar. Muzaffer’in evinde yakalanan ikili, sorgulama sürecinde asılsız suçlamalarla gözaltına alınır. Taksim’de büfe işleten arkadaşları Aydın da bu sürece dahil olur ve işkence altında suçlamaları kabul etmesiyle üç arkadaş kendilerini yıllarca sürecek bir hapis macerasının içinde bulur. Film, komedi ve dramı harmanlayarak adalet sistemindeki hataları, bürokrasinin absürtlüğünü ve masum insanların yaşadığı mağduriyetleri çarpıcı bir şekilde gözler önüne seriyor.
Her iki eser de, Ferhan Şensoy’un keskin mizah anlayışıyla Türkiye’deki adalet sisteminin eksikliklerini eleştirirken, seyirciyi hem güldürüyor hem de derin bir sorgulamaya davet ediyor.
Sonradan tek başıma izlediğimde ilk seferinde gülemediğim kadar güldüm.
