Korsanfan.Com - One Piece Türkiye
Korsanfan.Com - One Piece Türkiye
Neler yeni

Hayat Tecrübelerimiz

Merhaba ve hoşgeldin ey KF isimli One Piece manga forumunun güzide sakinleri. Bu konumuzda hayata dair tecrübelerimizi, anılarımızı ve yaşadıklarımızı paylaşacağız. Hem nostalji olur, hem de birbirimize bir şeyler katmış oluruz. Malum bu forumda 7den 70'e pek çok kişi var, herkesin farklı farklı tecrübesi olmuştur. Pek çok farklı kültür ve yaşayışı bir arada bulunduruyoruz, o halde bunları paylaşarak birbirimize yeni bir şeyler katalım...
 
Bir arkadaşımı kardeşim gibi görüyordum okulda falan hep beraberdik birisi ona bir şey yapsın veya desin hemen onu savunurdum.Sonra o başkalarıyla samimi olup beni görmezden gelmeye başladı ve aramızda gerginlik oldu.Zaten psikolojik olarak sıkıntılı olduğum bir dönemde bir darbe de ondan yemiş oldum.Demem o ki bazı insanlara gerektiğinden fazla değer vermeyin,sonra siz üzülürsünüz.
 
Bir arkadaşımı kardeşim gibi görüyordum okulda falan hep beraberdik birisi ona bir şey yapsın veya desin hemen onu savunurdum.Sonra o başkalarıyla samimi olup beni görmezden gelmeye başladı ve aramızda gerginlik oldu.Zaten psikolojik olarak sıkıntılı olduğum bir dönemde bir darbe de ondan yemiş oldum.Demem o ki bazı insanlara gerektiğinden fazla değer vermeyin,sonra siz üzülürsünüz.
Var öyle tipler ya, sen çok iyi dost sanırsın ama aslında seni kullanmak için peşine takılan bir parazittir. Bunu daha sonradan anlarsın ama böyle parazitleri tanıdıkça, gerçek dostlara daha çok yakınlaşırsın.
 
Bir samuray kanunu der ki karşındaki insanın adını sormadan önce nezaketen kendini tanıtırsın. Bunu günümüze uyarlayacak olursak, bir konu açtığın zaman insanlardan beklediğin adımı ilk olarak sen atmalısın sevgili @Kaidou Bir tecrübe patlat da bizlere sunduğun suyun içinde zehir olup olmadığını anlayalım... :oleyo2:
 
Eğer aramızda anne - baba olan abilerim ablalarım varsa onlara da kendi çocukluk tecrübelerimden bir kaç şey anlatayım:
Çocuk korku ile değil sevgi ile büyütülmeli.Çocuğu bir şeylere zorlamamalı,yani çocuk dershaneye gitmek istemiyorsa onu zorla yazdırmanın bir mantığı olmadığı gibi yararı da yok.Herkes derslerinde çok başarılı olacak diye bir şey de yok.Onu diğer çocuklarla kıyaslamak çocuğun sadece kalbini ve özgüvenini kırar.Biliyorum belki iyi bir iş sahibi olsun istiyorsunuz ama yapılan baskı çocuk için işleri zorlaştırmaktan başka bir işe yaramıyor.Aksine çocugu kendi ilgi alanında desteklemek daha önemli.Mesela çocuk futbol kulübüne gitmek isterken onu basketbol kulübüne niye yazdırırsın?Çocuk neye ilgi duyuyorsa saygı duyup arkasında durmalısın.Diyeceklerim bu kadar okuduğunuz için teşekkürler.
 
Bir samuray kanunu der ki karşındaki insanın adını sormadan önce nezaketen kendini tanıtırsın. Bunu günümüze uyarlayacak olursak, bir konu açtığın zaman insanlardan beklediğin adımı ilk olarak sen atmalısın sevgili @Kaidou Bir tecrübe patlat da bizlere sunduğun suyun içinde zehir olup olmadığını anlayalım... :oleyo2:
Ben de öyle yapmayı düşünüyordum ama aklıma gelmedi :D Gelince yazarım bir şeyler.
 
Eğer aramızda anne - baba olan abilerim ablalarım varsa onlara da kendi çocukluk tecrübelerimden bir kaç şey anlatayım:
Çocuk korku ile değil sevgi ile büyütülmeli.Çocuğu bir şeylere zorlamamalı,yani çocuk dershaneye gitmek istemiyorsa onu zorla yazdırmanın bir mantığı olmadığı gibi yararı da yok.Herkes derslerinde çok başarılı olacak diye bir şey de yok.Onu diğer çocuklarla kıyaslamak çocuğun sadece kalbini ve özgüvenini kırar.Biliyorum belki iyi bir iş sahibi olsun istiyorsunuz ama yapılan baskı çocuk için işleri zorlaştırmaktan başka bir işe yaramıyor.Aksine çocugu kendi ilgi alanında desteklemek daha önemli.Mesela çocuk futbol kulübüne gitmek isterken onu basketbol kulübüne niye yazdırırsın?Çocuk neye ilgi duyuyorsa saygı duyup arkasında durmalısın.Diyeceklerim bu kadar okuduğunuz için teşekkürler.
Benim bir arkadaş futbolcu olmak istiyormuş, hatta teklif falan da gelmiş ama babasının onun için farklı planları olduğu için istediği yöne gidememiş. Şimdi içkici olacam, serseri olacam falan diyor manyak :D
 
Lisedeyken oldukça popüler biriydim. Bahçemiz asfalttan, teneffüslerimiz beş dakikadan oluşuyordu. Sınıfımız üçüncü katta olmasına rağmen o beş dakikalık sürede bile inip basket oynamayı ihmal etmezdim. Kışın yerler buz tutsa ya da oynayacak topum olmasa bile bu huyumdan vazgeçmedim. Evet, top yokken de varmış gibi yapıp oynuyordum. Kar topu falan attığım da oluyordu. Bunun neticesinde parmaklarımın her boğumu kan ve yara içindeydi, gömleğimde beyazdan çok kırmızı lekeler vardı. Kimi zaman öğrenci ve öğretmenler pencereye çıkıp beni izlerdi, bu deli ne yapıyor diye. Bunun yanı sıra arkadaş canlısı biri olduğum için her sınıftan birini de tanırdım, 12'yken 9'larla da konuşurdum vesaire vesaire. Üniversiteye geçtiğim zamansa insanlarla içli dışlı olmadığım bir hayatı denemeye karar verdim ve kendimi onlardan uzak tuttum. Kendi kabuğuma çekilip amfi ya da sınıfın en köşesine geçer, pencere kenarlarına oturur, müzik dinler ve insanları izlemekten başka bir şey yapmazdım. Gel zaman git zaman hakkımda bir dedikodu olduğunu öğrendim. Rivayete göre ben müzik dinliyor gibi yapıp insanları dinliyormuşum, daha sonra da bu insanların dedikodusunu yapıyormuşum. Dedikodu yapacak biriyle konuşmuyordum bile, nasıl bir hayal gücüdür bu? :oleyo2: Daha sonra bu dedikoduyu çıkartan kişi benden özür dileyip arkadaşım olmak istemişti. İnsanlar gerçekten tuhaf.
 
Lisedeyken oldukça popüler biriydim. Bahçemiz asfalttan, teneffüslerimiz beş dakikadan oluşuyordu. Sınıfımız üçüncü katta olmasına rağmen o beş dakikalık sürede bile inip basket oynamayı ihmal etmezdim. Kışın yerler buz tutsa ya da oynayacak topum olmasa bile bu huyumdan vazgeçmedim. Evet, top yokken de varmış gibi yapıp oynuyordum. Kar topu falan attığım da oluyordu. Bunun neticesinde parmaklarımın her boğumu kan ve yara içindeydi, gömleğimde beyazdan çok kırmızı lekeler vardı. Kimi zaman öğrenci ve öğretmenler pencereye çıkıp beni izlerdi, bu deli ne yapıyor diye. Bunun yanı sıra arkadaş canlısı biri olduğum için her sınıftan birini de tanırdım, 12'yken 9'larla da konuşurdum vesaire vesaire. Üniversiteye geçtiğim zamansa insanlarla içli dışlı olmadığım bir hayatı denemeye karar verdim ve kendimi onlardan uzak tuttum. Kendi kabuğuma çekilip amfi ya da sınıfın en köşesine geçer, pencere kenarlarına oturur, müzik dinler ve insanları izlemekten başka bir şey yapmazdım. Gel zaman git zaman hakkımda bir dedikodu olduğunu öğrendim. Rivayete göre ben müzik dinliyor gibi yapıp insanları dinliyormuşum, daha sonra da bu insanların dedikodusunu yapıyormuşum. Dedikodu yapacak biriyle konuşmuyordum bile, nasıl bir hayal gücüdür bu? :oleyo2: Daha sonra bu dedikoduyu çıkartan kişi benden özür dileyip arkadaşım olmak istemişti. İnsanlar gerçekten tuhaf.
Amaneden ? kullanıcı ismi de burdan geliyor :D
 

Bu Konuya Bakmış Kullanıcılar (Üye: 0, Ziyaretçi: 1)

Korsanfan.com Her Hakkı Saklıdır. 2008-2023.
Tasarım Korsanfan V.6.0
Yukarı Çık