- Sezon boyunca sürekli tekrarlanan "I'm right here." ve onun varyasyonu cümlelerle çok güzel bir ana fikir kurgulamışlar ve olay örgüsü içindeki tüm zorlukları aşmanın anahtarı aslında bu cümlelerde ifade edilenlerdi. Bu başarılı bir hikaye anlatıcılığıdır işte.
- İlk başlarda yok zorbalık probleminin tekrarlanmasıymış vesaire biraz sıksa da günün sonunda Eleven için yine ilgi çekici bir karakter arkı oluşturmayı başarmışlar. Ha bu kez geçmişe dönük
retcon ile bu mümkün olmuş ama en azından bu dizideki tüm çarkların sağlıklı çalışabilmesi için Eleven'a dair her zaman anlatacak bir şeylerin olması gerektiği tespitini yaparak buna ağırlık vermeleri değerli. Ne yaptıklarını bilen adamlar bunlar.
- Sezonu tam bir korku türü örneğine çevirmeleri tek bir kararla mümkün olurmuş aslında. Vecna'nın suratını bu kadar erken göstermeseler, onun yerine gölgesini görsek geri kalan tüm şartlar sağlanmıştı zaten. Ama ben korkmayı sevmeyen bir insan olarak bu şekilde olmasından memnunum
- Mike ve Will karakterleri iki sezondur büyük düşüşteler, dediğim gibi her sezon kadroya yapılan eklemeler bu boşlukları dolduruyor ama son sezonda bu çocuklar için de bir formül bulabilirler umarım. Bu sezonda rollerini kısmayı tercih etmişler.
- Eddie'nin tüm hayatını öyle yaşayıp öldükten sonra dahi toplum tarafından kabul görmemeye devam etmesi hakikaten üzücüydü.
- Bu sezonda dönemin müziklerini her zamankinden daha güçlü sahneler inşa etmekte kullanmışlardı. 4. bölümdeki Running Up That Hill ve son bölümdeki Master of Puppets sahneleri benim gibi şarkılara adeta yeni klipler çeken film/dizileri seven bir insan için çok güzel deneyimlerdi.