Soul of Cinder müziğini ara ara açıp dinliyorum hala:d
ER benim ilk souls oyunumdu. Zorlanmıştım başlarında ben de:d
[Anket] En Sevdiğiniz Soulsborne Oyun
- Konbuyu başlatan Sodex
- Başlangıç tarihi
Ya her soulsun kendine özgü zorluğu vardır da ER çok kolay öteki oyunlara göre be.
İkinci run kolaydı zaten. İlk kez oynayınca zorlamıştı işte.
Elden Ring çok özel bir deneyim. Oyuncuya yaşattığı deneyim bambaşka diğer souls oyunlarına göre bence. Bloodborne bu kadar sevilmesi bana göre tamamen temanın değişmesi. Bloodborne oynarken oyunun dünyası, atmosferi çok etkileyici geliyor. Oyunun bu kadar sevilmesi böyle bir temanın souls oyunu ile birleşmesi.
Ama açık dünyanın souls oyunuyla birleşmesi bambaşka bir şeye dönüşüyor. Oyuncuya bambaşka deneyim yaşatıyor.
Ama açık dünyanın souls oyunuyla birleşmesi bambaşka bir şeye dönüşüyor. Oyuncuya bambaşka deneyim yaşatıyor.
ER'de hiçbir bossa Malenia dahil Nameless King veya Ishhin kadar delirmedim.
Isshin özellikle delirtmişti beni. Klavyeden oynamıştım bir de Sekiroyu...deli işi maalesef
Isshin özellikle delirtmişti beni. Klavyeden oynamıştım bir de Sekiroyu...deli işi maalesef
Sekiro her yere uçulabildiği için ilerlemesi çok kolay bir oyun, Guardian Ape'i indirip boss temposuna alıştıktan sonra Soulsborne olmaktan çıkıyor, çünkü ortada mücadele edebileceğin bir zorluk kalmıyor. Çanları çalınca da gariptir ki oynanmayacak hale geliyor, anlayamadığım bir dengesizlik var bu oyunda. Souls oyunlarına benim gibi Sekiro ile başlamış birinin Blighttown'da kaybolunca içine düştüğü çaresizlik Sekiro'nun yaşatabileceği tüm deneyimlere bedel bence. Elden Ring'i anlarım ama Sekiro biraz fazla şişiriliyor.
DS1'in map tasarımına, Anor Londo'ya ve Firelink Shrine'a aşık olmama rağmen ben en çok DS2'den etkilendim. Bir tane mapinin bile adını hatırlamıyorum, gözümü kapatsam çoğu mapi zihnimde zar zor anımsarım, ama bana yaşattığı deneyim çok farklıydı.
Oyunu baştan sona kadar özgürce oynadım, hiç bu bölgedeki düşmanlar çok güçlüymüş, ileride geri dönerim dediğim olmadı.
Nereye girdiysem sonuna kadar fethetmeden çıkmadım. Diğer Souls oyunlarında çok sık yaşadığım gibi yolumu bulamayıp netten baktığım da hiç olmadı, nasıl olduysa her seferinde gitmem gereken yeri buldum. Boss savaşları gayet tatmin edici zorluktaydı, estus içme hızının yavaşlığından dolayı içsem mi içmesem mi gerginliği ve bossların bu hatayı çok iyi cezalandırmaları sürekli diken üstünde hissettiriyordu. Bu adrenalin zaten oyunu sevmek için başlı başına sebep. Acaba şu odaya girsem Pursuer gelir mi diye tırstığım anları düşünüyorum da gerçekten çok iyi oyundu be... Ne yazık ki final mapine geldiğim gün Hatay depremini yaşadık, o hengamede bir daha gözüm görmedi zaten. Hayatımda iyi giden her şey gibi o da yarım kaldı.
DS1'in map tasarımına, Anor Londo'ya ve Firelink Shrine'a aşık olmama rağmen ben en çok DS2'den etkilendim. Bir tane mapinin bile adını hatırlamıyorum, gözümü kapatsam çoğu mapi zihnimde zar zor anımsarım, ama bana yaşattığı deneyim çok farklıydı.
Oyunu baştan sona kadar özgürce oynadım, hiç bu bölgedeki düşmanlar çok güçlüymüş, ileride geri dönerim dediğim olmadı.
Nereye girdiysem sonuna kadar fethetmeden çıkmadım. Diğer Souls oyunlarında çok sık yaşadığım gibi yolumu bulamayıp netten baktığım da hiç olmadı, nasıl olduysa her seferinde gitmem gereken yeri buldum. Boss savaşları gayet tatmin edici zorluktaydı, estus içme hızının yavaşlığından dolayı içsem mi içmesem mi gerginliği ve bossların bu hatayı çok iyi cezalandırmaları sürekli diken üstünde hissettiriyordu. Bu adrenalin zaten oyunu sevmek için başlı başına sebep. Acaba şu odaya girsem Pursuer gelir mi diye tırstığım anları düşünüyorum da gerçekten çok iyi oyundu be... Ne yazık ki final mapine geldiğim gün Hatay depremini yaşadık, o hengamede bir daha gözüm görmedi zaten. Hayatımda iyi giden her şey gibi o da yarım kaldı.
Bu ney la? diyerek çalmıştım ben.
Çanın olduğu yerin yakınlarında bir tane headless vardı, beni çok temiz dövdü 4-5 kere. Herhalde bunu kesmek için önce çanı çalmak lazım dedim vurdum çana. Bu sefer iki atan headless'dan tek yiyince anlayabildim mallığımı.Bu ney la? diyerek çalmıştım ben.
Uzun olmuş biraz. Yatmadan önce manitayla konuşmayıp sana yazıyorum keke kıymetini bil .d
Eldenin açık dünyası kolaydı chill modda takılıyorsun ama olması gereken de buydu bence. Açık dünyada takılırken zorlasalar fazla yorardı ama ana mekanlar son haritalar ve oyun başı hariç kolay maalesef. Ds3 te gelişim evet gelişim yavaşlıyordu ama bosslardansa harita zorluyordu beni. O dlc nin çok kanser dizaynı vardı. Elden de bu kadar gıcık olduğum bir haligtree haritası vardı.
Ben moonveili alana kadar elden zorluyordu sonra moonveile geçince baya kolaylaştı. Oyunu kıran bazı kılıçlar var. Mesela kapitalde hala nagakiba kullanıyor olsam şövalyeler üzerdi xd Karlı harita ve sonrasındaki haritalar hariç uzun bir süre baya basitleşmişti. O haritalar da son haritalar zaten. Mohg gibi bazı bosslar istisna olmuştu ama bosslarda yardım almamakta önemli. Can süngüre baktım daha godfreyle ilk kapışmasında mimic + ordaki ruhu kullanıp 3v1 giriyordu hsksjskjs bildiğin savaşmadan geçti. Oyun mimic gibi şeyleri kullanıp bossları anında geçmene izin veriyor da bence son çare olarak kullanılmalı. En azından biraz tek denemek lazım çünkü boss un tüm zorluğunu anında yok ediyorsun saçma sapan bir şey oluyor. Sokaktaki boş beleş dayıyı oturtup oynatsan mimicle birkaç denemede bossları geçer .d
Bosslarla direkt 1v1 giriyorsan ve karakterini aşırı derece de overpower yapmadıysan en zor boss lar bu oyunda keke. Genel olarak sana saldırı zamanı bırakmayacak kadar agresifler ve saldırılarını aşırı fazla bekletip atıyorlar. Tam saldırı geldiğini sanıp dodge attığında dodgen bitince saldırıyorlar hdjshkss
Zaten en zor souls bossları listelerini artık hep ER işgal ediliyor 1. de hep malenia oluyor .d Tabi bazı buildler bazı bosslara karşı güçlü kalıyor o tarz bir şeyde bunlara bile zorlanmayabilirsin.
Böyle saçma zor gelen bir ds3 te midir bossu aklıma geliyor. O da daha çok sinir bozuculuğuyla aklımda kaldı.
İlk oynayışta birde sekiro zorlamıştı. 2. runı en basit olan sekirodur ama ilk runında alışana kadar da en zoru o. Tam oyunu öğrendim derken son boss ağzına vuruyor. Oyunu tekrardan öğretip diplomayla mezun ediyor .d hala daha en sevdiğim boss ishindir.
Ds1 ve 2 nin bossları basit ama haritaları çok kanserdir bak örnek atayım kafayı yersin burda. Oku yiyince zaten uçurup düşürüyorlar
Son düzenleme:
Bu Konuya Bakmış Kullanıcılar (Üye: 0, Ziyaretçi: 2)
Korsanfan.com Her Hakkı Saklıdır. 2008-2023.
Tasarım Korsanfan V.6.0
Tasarım Korsanfan V.6.0
