Film İzleme Kulübü (Kapanmıştır)

Canikligil film için, 10 saatte çekilmiş 10 dakikalık bir film için saatlerce konuşmaya gerek yok demiş. Zaten başyapıt çekme kasdıyla da yapmamış adam. Kendisinin de dediği gibi film bir robotla insan arasındaki duyguyu anlatıyor. Öz fikir bu. Diğer bütün unsurlar bu fikre eklemlenmiş tali parçalar.

O halde filmde bakılacak iki şey var.
1. İnsan ile robot arasındaki yapay doğal karışımı duygunun psikanalizi. Burası benim alanım değil.
2. Sinematografik ve dramaturjik öğeler.

Burada da öyle üzerine konuşulacak çok bir şey yok. Ama yine de son sahne üzerine biraz konuşulabilir (Robotun uzun uzun baktığı sahne). Ben bir filmin ruhunun boşluklarda yattığını düşünüyorum. Bittiğinde başlayan film iyi filmdir diyebiliriz. Son sahnede bunu rahatlıkla yaşayabiliyorsunuz. Canikligil filmi bize kapalı bir kutu halinde vermemiş. Sonunu boşlukla bitirmiş; doyuma ulaşmıyorsunuz. Bu en azından Canikligilin klasik (anaakım) Aristocu dramaya teslim olmuş bir yönetmen olmadığını gösterir ki bu benim en önem verdiğim şeylerden biridir.

Gördüğüm kadarıyla Canikligil hiç uzun metraj çekmemiş. Keşke çekse de izlesek; neyi var neyi yok görsek. Kısaca ortalama olmadığına inandığım, bende bu izlenimi bırakan bir yönetmenden ortalama bir film olmuş diyorum.

Film çok kısa ve özdü.

Yani robot'un adının ''Şey'' konulmasında bile farklı bir durum yaşanıyor. ''Şey'' kelimesi aslında hani derler ya ''Ne pislik bir şey bu'' diye he aslında robot kendini aslında bu noktaya koyuyor bir yerde. Fakat aslında kendini de koymuyor, koyulmak zorunda bırakıyor... Nasıl bir cümle oldu bu ya

Son sahnede bayağı iyiydi. Yani üzerinde düşündürdü, yapacak mı yapmayacak mı diye?
Güzeldi, beğendim.